Wielkie umysły programowania. Jak myślą i pracują twórcy najważniejszych języków

Recenzje książki: Wielkie umysły programowania. Jak myślą i pracują twórcy najważniejszych języków (2)

1. Programista Magazyn Rafał Kocisz; 2016-05-25

   Dziś na tych łamach chciałbym przedstawić trochę nietypowy tytuł, reprezentujący kategorię, którą nazywam programistyczną beletrystyką. Książki z tego gatunku charakteryzują się zazwyczaj nieco luźniejszą formą w zestawieniu z twardą literaturą branżową, aczkolwiek ich treść w taki czy inny sposób nawiązuje do tematyki związanej z programowaniem. Przykłady takich książek? Proszę bardzo: Hackers & Painters, If Hemingway Wrote JavaScript, Beautiful Code, Coders at Work czy Masterminds ofProgram-ming. Ostatnia z wymienionych pozycji, której polski tytuł brzmi Wielkie umysły programowania: jak myślą i pracują twórcy najważniejszych języków, jest właśnie bohaterką niniejszego odcinka cyklu Klub Dobrej Książki.
   Idea stojąca za książką Wielkie umysły programowania jest bardzo prosta: jej autorzy (Federico Biancuzzi oraz Shane Warden) postanowili przeprowadzić serię wywiadów z twórcami kluczowych języków programowania w celu znalezienia odpowiedzi na kilka fundamentalnych pytań:
   dlaczego dany język został stworzony?
   w jaki sposób został on zrealizowany/zaimplementowany?
   jak wygląda proces jego nauki (zarówno z perspektywy nauczyciela, jak i osoby uczącej się)?
   jak dany język ewoluował w czasie?
   
   W efekcie pracy obydwu panów powstało opracowanie zawierające 17 obszernych wywiadów z następującymi osobami: Bjarne Stroustrup (C++), Guido van Rossum (Python), Adin D. Falkoff (APL), Charles H. Moore (Forth), Thomas E. Kurtz (BASIC), Alfred Aho, Peter Weinberger, Brian Kernighan (AWK), Luiz Henrigue de Figueiredo i Roberto lerusalimschy (Lua), Simon Peyton Jones, Paul Hudak, Philip Wadler i John Hughes (Haskell), Robin Milner (ML), Don Chamberlin (SQL), James Gosling (Java), Anders Hejlsberg (C), lvar Jacobson, James Rumbaugh i Grady Booch (UML), Larry Wall (Perl), Charles Geschke i John Warnock (Postscript), Bertrand Meyer (Eiffel).
   
   Jak widać na przedstawionej wyżej liście, autorzy postawili na różnorodność, zarówno w zakresie rozpiętości czasowej (stąd na liście obok nowoczesnych języków znajdują się również te, które odchodzą już do lamusa), jak i w kwestii poziomu modelowania abstrakcji (stąd na liście języki bardzo wyspecjalizowane obok rozwiązań ogólnego zastosowania).
   Po lekturze Wielkich umysłów programowania nasunęło mi się kilka spostrzeżeń. Na początek kwestia grupy czytelników docelowych. W mojej opinii opracowanie panów Biancuzzi i Warden'a adresowane jest mimo wszystko do bardziej zaawansowanych odbiorców: doświadczonych programistów oraz architektów systemów informatycznych. Dla tych osób książka ta rzeczywiście będzie miała charakter dobrej beletrystyki zawodowej, zawierającej sporo cennej wiedzy z pierwszej ręki. Z kolei dla początkujących programistów lektura może być miejscami nudna, przede wszystkim ze względu na brak wiedzy kontekstowej (to trochę tak, jakby czytać komentarze do jakiejś skomplikowanej monografii, której się na oczy nie widziało).
   Po drugie: z racji przyjętej formy pozycja ta siłą rzeczy zawiera dużą liczbę opinii natury osobistej, co po pierwsze: pokazuje, że twórcy popularnych języków programowania są ludźmi z krwi i kości, a po drugie: stawia przed czytelnikiem wymaganie, aby do lektury Wielkich umysłów podejść z dużym dystansem (opinie tam przedstawione mogą diametralnie różnić się od twoich, więc jeśli potraktujesz to wszystko zbyt poważnie, to lektura książki może skończyć się ogólną frustracją).
   Po trzecie: przy spełnieniu warunków opisanych powyżej lektura Wielkich umysłów programowania jest bardzo przyjemnym i pouczającym doświadczeniem. Szczególnie cenna jest wiedza retrospektywna wypływająca z analizy błędów popełnionych w trakcie wszystkich faz tworzenia i utrzymywania omawianych języków programowania przez ich twórców. Ciekawe jest też zestawienie sprzecznych często opinii wypowiadających się osób, co pozwala spojrzeć z szerszej perspektywy zarówno na przeszłość, jak i teraźniejszość, a także wyciągnąć pewne wnioski odnośnie przyszłych kierunków rozwoju języków programowania wyższego rzędu. Ta synergia wynikająca z zestawienia w jednym miejscu olbrzymiej liczby powiązanych faktów i opinii wydaje się być największą wartością opracowania, co zdaje się było jednym z głównych założeń jego autorów.

2. Web Audit - Robert Drózd Robert Drózd, 2014-03-04

   Autorzy tej pozycji mogą śmiało startować w konkursie na najbardziej adekwatny tykuł książki. W środku znajdziemy dokładnie to, co zapowiada okładka: 17 wywiadów z twórcami najróżniejszych języków (nie tylko programowania, możemy przeczytać m. in. rozmowę z twórcą SQL-a, czy UML-a). Wśród rozmówców znaleźli się tak zasłużeni dla rozwoju informatyki ludzie jak Brian W. Kernighan, Bjarne Stroustrup, Larry Wall, czy James Gosling. Nie zabrakło również autora Pythona – Guido van Rossuma.
   
   Spektrum omawianych języków jest bardzo szerokie, od prawdziwych zabytków informatyki, jak na przykład APL, po masowo dziś wykorzystywane „technologie”: Java, C#, SQL.
   
   Tematyka wywiadów obejmuje nie tylko zagadnienia związane z procesem projektowania samych języków programowania. Dotyka również innych problemów napotykanych przez zespoły projektowe, takie jak standaryzacja, problem współpracy w organizacjach. Część rozmówców dzieli się swoim doświadczeniem związanym z nauczaniem programowania jako takiego, bądź organizacją szkoleń dla programistów w korporacjach. Niejako przy okazji poznajemy różne anegdotki z historii informatyki, a także osobiste sympatie i antypatie rozmówców (dla przykładu Tom Love, współtwórca Objective C, zdaje się nie lubić C++) .
   Książkę mogę polecić jako ciekawy przerywnik między kolejnymi stricte technicznymi publikacjami.

więcej recenzji

ukryj recenzje