Kanon fotografii. W poszukiwaniu indywidualnego stylu

Recenzje książki: Kanon fotografii. W poszukiwaniu indywidualnego stylu (9) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: andrew-vysotsky.blogspot.com Andrew Vysotsky, 2013-08-18

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Podręczników fotografii, cokolwiek by to miało znaczyć, miałem już w rękach wiele. Niektóre z nich nawet przeczytałem; częściej fragmentarycznie, rzadziej w całości. Przyczyna jest oczywista – jako podręczniki zwykle powielają te same informacje, do znudzenia, a nawet do bólu. Kiedy w lokalnym konkursie fotograficznym wygrałem książkę Bruce’a Barnbauma Kanon fotografii. W poszukiwaniu indywidualnego stylu i przeczytałem na okładce, iż jest to „najbardziej literacki, przystępny i przekrojowy podręcznik poświęcony fotografii”, ale jednak podręcznik, od razu powędrował na dół stosu zaległych lektur czekających na moje zmiłowanie, gdzie odleżał ładnych kilka miesięcy. Jedyną podręcznikową książką o fotografii, którą dobrze wspominam, jest Książka o fotografowaniu Andrzeja A. Mroczka, właśnie dlatego, że nie jest to stricte podręcznik, a po prostu przypominająca rozmowę z mistrzem książka o fotografowaniu.
   
   W końcu, jakiś czas temu, przyszła kolej i na dzieło Barnbauma. Autor jest z wykształcenia matematykiem, z przekonania obrońcą natury, a z hobby i profesji znanym, uznanym i docenianym fotografem amerykańskim, instruktorem fotografii oraz pisarzem. Kanon nie jest jego pierwszą książką, która odniosła sukces, a lista jego wiktorii na niwie foto jest zbyt długa, by się nią tutaj zajmować. Będąc przekonanym, iż poziom merytoryczny będzie wysoki, w końcu to jednak najwyższa liga światowa, ale nie przekonany, iż lektura będzie ciekawa, otworzyłem książkę.
   
   Od razu zauważyłem jedno i wyraźnie to podkreślam; nie jest to książka dla absolutnie początkujących, o ile nie ma być tylko interesującą lekturą, ale i służyć ku nauce. Jeśli nie masz w małym paluszku absolutnych podstaw, jeśli nie do końca wiesz, do czego służy przysłona i migawka, co to czułość i głębia ostrości oraz co je ze sobą łączy, uzupełnij te braki zanim zaczniesz czytać. To jednak tylko taka dygresja – wróćmy do meritum.
   
   Wydanie, choć prezentuje się elegancko, jest w bardzo nieporęcznym formacie, w dodatku czcionka jest mała, co nie ułatwia lektury, zwłaszcza poza fotelem. O czytaniu w pociągu, nie mówiąc o autobusie, zapomnijcie. Na leżąco też są z tym kłopoty. To minusy dotyczące nośnika. Teraz o tłumaczeniu. Największy (i na szczęście jedyny) mój żal do tłumacza, to… Tytuł. Kanon fotografii to w moim odczuciu nie to samo co Sztuka fotografii, a W poszukiwaniu indywidualnego stylu to nie to samo co Dochodzenie do osobistej ekspresji. Wiem, moje brzmi może nie tak ładnie, można to zrobić lepiej, ale czyż tytuł nie powinien być w zgodzie z treścią? A niestety wydźwięk książki jest taki, iż nie należy szukać własnego stylu, co grozi określonymi konsekwencjami, ale starać się przez swą sztukę pokazać to, co się czuje. Styl sam się pojawi. Drugie ogólne przesłanie jest takie, że na ma, tak jak chyba w każdej innej dziedzinie sztuki, żadnego kanonu. Są pewne reguły, ale tylko po to, by je świadomie łamać, jeśli mamy przekonanie, iż jest to celowe. Polski tytuł, w przeciwieństwie do oryginału, jest niejako tych tez zaprzeczeniem. Ta niezgodność tytułu oryginalnego i polskiego, jak się później okazało przekładająca się na wspomnianą rozbieżność z treścią i przesłaniem książki, też na pewno wpłynęła na niechęć, z jaką zabierałem się do lektury. Na szczęście ta niechęć bardzo szybko się ulotniła.
   
   Nieczęsto się okazuje, by górnolotne sformułowania z okładek odpowiadały prawdzie. Bruce Barnbaum jednak jest i literacki, i przystępny, i przekrojowy. Być może jego ścisły umysł nadał jego sztuce fotograficznej i książce to coś, czym tchną dzieła Leonarda. Finezję i subtelność z nienaruszalnym szkieletem konkretnej wiedzy. Świadomość względności, absolutu i granicy między nimi. Gdy pisze o technice, jest prosty, klarowny i przypomina styl wykładu uzdolnionego pedagogicznie matematyka lub fizyka. Gdy opowiada o sztuce, jego proza staje się poezją. Widać, że nie tylko wie, o czym pisze, ale i potrafi pisać o tym, co czuje.
   Jak już napisałem, Kanon fotografii nie omawia żadnych kanonów. Jeśli już o jakichś wspomina, to tylko po to, by zachęcić do ich łamania. Otwiera jednak oczy czytelnika na wiele aspektów, do których bystry obserwator uzbrojony w odpowiednią wiedzę i mający duszę artysty mógłby dojść sam po pewnym czasie i przy odrobinie szczęścia. Niewielu z nas jednak ma równą jak autor wiedzę, dziesiątki lat na zbieranie doświadczeń i równie wrażliwą artystyczną duszę. Jest to więc szansa by pójść na skróty w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Nie kopiować kolejne triki czy kompozycje, ale poznać najbardziej wartościowe elementy wiedzy fotograficznej – przemyślenia mistrza na głębsze tematy, które stanowią o różnicy między sztuką a kiczem.
   
   Oczywiście w książce znajdziemy też i wiedzę bardziej konkretną. Choćby system strefowy objaśniony w sposób perfekcyjny – pełny i przystępny jednocześnie, czego dotąd spotkać mi się nie zdarzyło. Ciekawe wiadomości z optyki mogą zainteresować nie tylko fotografów, a bezkompromisowy sposób w jaki autor rozprawił się z mitem „obrazu bez obróbki” szczególnie mi przypadł do gustu, tym bardziej, iż ten bezsensowny zwrot ma wciąż zbyt wielu zwolenników i pojawia się coraz częściej już nawet w regulaminach konkursów. Takich „legend fotograficznych”, funkcjonujących na podobieństwo legend miejskich (urban legend), jest zresztą dużo więcej, jak choćby ta o celowości noszenia na stałe na obiektywie filtru (najczęściej UV) i podatni na plotki czytelnicy dzięki lekturze Kanonu mogą się od nich uwolnić, gdyż autor zawsze pisze dlaczego. Dlaczego uważa tak, dlaczego nie robi inaczej.
   
   Klasę prawdziwego mistrza widać też w jego stosunku do innych Wielkich. Bruce często powołuje się na osiągnięcia innych tytanów fotografii oraz podkreśla ich dokonania, choć i potrafi wytknąć błędy nawet samemu Anselowi Adamsowi. Robi to jednak w taki sposób, iż jeszcze bardziej podkreśla szacunek jakim go darzy jako niedoścignionego w swej manierze artystycznej perfekcjonistę. Jednocześnie, podobnie jak wspomniany nasz rodzimy wirtuoz, czyli Andrzej Mroczek, ilustruje tekst tylko swoimi fotografiami. Jest to uzasadnione, gdyż tylko o nich wie wszystko; od technik, których użył, aż do najgłębszych odczuć, które doprowadziły do powstania tak pięknych i poruszających obrazów. A fotografie Barnbauma, których na szczęście w książce jest mnóstwo, są niesamowite. Choć przyznam, że kilka mi się nie podobało, a kilka innych nie do końca mnie przekonało, to obejrzenie pozostałych naprawdę było dla mnie dużym przeżyciem i na pewno niejednokrotnie będę się w nie jeszcze wpatrywał, że nie wspomnę o kilkunastu, a może kilkudziesięciu, w których zaiste widać tchnienie geniuszu.
   
   Jeśli więc szukacie książki, która nauczy absolutnych podstaw lub poda na tacy zestaw algorytmów pozwalających obrobionymi w określony sposób fotkami zadziwić „znajomych” z sieci, to nie jest to raczej lektura dla Was. Jeśli natomiast chcecie czegoś, co da Wam wiedzę, przyniesie niezaprzeczalne przeżycia porównywalne z wizytą w najlepszej galerii sztuki w dodatku w towarzystwie mądrego przewodnika, który zadziwi Was wiedzą o fotografii, świecie i dziełach, które stworzył, jeśli pragniecie zajrzeć w siebie i spróbować rozwinąć zdolność zrozumienia, a potem ukazania własnego ja, to jest to rzecz, po którą warto sięgnąć.
   
   Polecam absolutnie i z pełnym przekonaniem

2. Recenzja: POLSKA - DZIENNIK ŁÓDZKI .N, 2012-04-23

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Mówi się o przedwiośniu, czemu więc nie o przedleciu, które bucha zielenią i innymi barwami, pobudzającymi m.in. do sięgnięcia po... aparat fotograficzny. Świadome tego Wydawnictwo Helion postanowiło przygotować nas do tej pozornie prostej czynności, jaką jest fotografowanie. Pozornie prostej - gdyż dopiero po owocach poznajemy, że nasze zdjęcia nie do końca są takie, jak te podziwiane w albumach i na wystawach fotografii. Poprzez lekturę dwóch książek i przełożenie ich na praktykę - spróbujmy zbliżyć się do mistrzostwa w tej dziedzinie. „Kanon fotografii. W poszukiwaniu indywidualnego stylu" Bruce'a Barnbauma to - wydany po raz pierwszy w 1994 roku - przystępny i przekrojowy podręcznik poświęcony fotografii. Wydany przed blisko 20. laty, co dla przyspieszającej w niesamowitym tempie techniki fotografowania jest już epoką. Nic więc dziwnego, że najnowsza edycja tego bestsellera musiała zostać znacznie wzbogacona - w tym przede wszystkim o informacje na temat fotografii cyfrowej. Poza tym podręcznik został jeszcze barwniej zilustrowany, uzupełniony o liczne klarowne tabele, schematy i wykresy, pozwalające błyskawicznie opanować wiedzę, którą samodzielnie zdobywałoby się przez wiele lat. Są tu informacje na temat elementów kompozycji, rodzajów światła oraz kolorów (przy zachowaniu monochromatycznej okładki...). Uczymy się wybierać odpowiednie filtry do fotografii czarno-białej i kolorowej oraz rozwiązywać typowe problemy związane z polaryzatorami. Zdobywamy obszerną wiedzę na temat systemu ekspozycji, światłomierza oraz radzenia sobie z efektem Schwarzschilda. Ten fundament poświęcony tradycyjnej fotografii procentuje, gdy przechodzimy do rozdziałów związanych z fotografią cyfrową. Dowiadujemy się, jak tworzyć widowiskowy efekt HDR, korygować mankamenty optyczne, korzystać z histogramu i cyfrowej ciemni. Tytułowe „poszukiwanie indywidualnego stylu", będące mottem poprzedniego podręcznika, towarzyszy nam również podczas przekładania na praktykę owoców lektury drugiego poradnika Heliona „Alchemia portretu. Warsztaty Bolesława Lutosławskiego". Bolesław Lutosławski zdradza nam tajniki najbardziej intymnej z fotograficznych sztuk - sztuki portretowania. Nie jest to bowiem reporterskie polowanie na wydarzenie, ale długotrwałe studia nad osobowością, nawiązywanie porozumienia, tworzenie atmosfery intymności, aż do chwili, gdy obraz w magicznym oku aparatu przekształci się w elektryzujący portret. Portret, będący czymś znacznie więcej, niż tylko wiernym odwzorowaniem wyglądu i nastroju fotografowanego człowieka.

3. Recenzja: next.pl 2012-04-17

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Ta książka-album zabierze cię w podróż po świecie oglądanym przez pryzmat widzenia fotograficznego. Podstawy technik fotograficznych zostały opisane przez autora – doświadczonego fotografa i dydaktyka – poradniczo i ze szczegółami, czyniąc z tej książki najlepszy podręcznik dla miłośników fotografii w praktyce. Jednak jej prawdziwą siłą jest poetycki język i filozofia, jaka przyświeca naciskaniu spustu migawki…
   
   Nietypowy format tej książki-albumu i monochromatyczna okładka, przedstawiająca delikatny blask, wlewający się do pustego pomieszczenia z krzesłem pośrodku, zaintryguje każdego wielbiciela klasycznej sztuki fotograficznej. Wewnątrz, jak obiecuje opis na odwrocie, znajdziemy uznany przewodnik po świecie technik fotograficznych, wznawiany już czwarty raz od 1994 roku, tym razem wzbogacony również o praktyczną wiedzę na temat arkanów fotografii cyfrowej. Brzmi zobowiązująco, ale ta publikacja spełnia obietnice z nawiązką.
   
   Świat prawdziwy lub wyimaginowany
   Książka Bruce’a Barnbauma stanowi potężną bazę wiedzy na temat fotografii – jej założeń, technik, poetyk – w szerokiej rozpiętości tematycznej, a jej wielkim atutem jest intrygująca głębia przemyśleń na temat tej odmiany sztuki, fascynacja i zrozumienie medium fotograficznego oraz nieskąpienie wielu profesjonalnych, użytecznych wskazówek technicznych oraz osobistych refleksji czytelnikowi. Refleksji, które mogą się okazać cenne podczas poszukiwania własnego stylu – w końcu fotografia w uniwersalny sposób pozwala nam zapożyczyć piękno indywidualnego spojrzenia.
   Ten „podręcznik do fotografii” przeplatany jest opowieściami o wędrówkach z aparatem w ręku, zebranych na przestrzeni 35 lat działalności fotograficznej autora, które doskonale ilustrują podejmowane zagadnienia techniczne, faktów z historii fotografii (w tym nazwisk najważniejszych twórców i ich roli w kształtowaniu nie tylko tej dziedziny sztuki, ale i społecznego kontekstu), osobistych przemyśleń filozoficznych na temat twórczości w ogóle (czemu zostało poświęcone ostatnie 5 rozdziałów, łącznie z miejscem na cytaty japońskiej poezji haiku!), najważniejszych założeń, uwag i porad na temat robienia zdjęć (od koncepcji zdjęcia po samodzielnie mocowanie odbitki na ramie) – a wszystko to jest spisane niezwykle przejrzyście, precyzyjnie i niemal encyklopedycznie, czego nie sposób docenić przy takich ogromie tematycznym i bogactwie przekazywanej wiedzy.
   
   Zdjęcia z powstania świata
   Jedną z najpiękniejszych rzeczy w tej książce-albumie są oczywiście czarno-białe (oraz kilka kolorowych) fotografie autorstwa Barnbauma we wszystkich odcieniach monochromu – każdemu, mimo że mówi samo za siebie, towarzyszy krótki opis, akcentujący jego historię i znaczenie. Są to głównie monumentalne górskie krajobrazy, widoki uwiecznione aparatami wielkoformatowymi, mimo braku kolorów, do których przyzwyczaił nas współczesny świat cyfrówek, zapierające dech w piersiach ilością szczegółów, plastyką formy, dostrzeżonej wśród naturalnych zasobów Ziemi. „Inspiruje mnie geologia”, pisze Barnbaum, „czuję podziw dla ogromnych sił, które doprowadziły do powstania gór i kanionów”.
   
   Wyobraź sobie zdjęcie, a potem je zrób
   To kompendium fotograficzne z przejrzystym układem składa się z 18 rozdziałów z dodatkami. Po wstępnym objaśnieniu swojego spojrzenia na to, czym jest fotografia i jak szukać własnego źródła kreatywnego spojrzenia, autor sięga do podstaw, czyli zasad kompozycji. Zachęca w inspirujący sposób do myślenia o swoich zdjęciach w określonych kategoriach – spójności przekazu i jego założeniu, a także prostoty. Po omówieniu podstawowych elementów kompozycji obrazu (m. in. światła, kontrastu, dynamiki, faktury czy głębi ostrości), a także pułapek, jakie czekają na fotografa (czyli zbytniego brania do siebie sztywno ustalonych zasad…), przechodzimy do wizualizacji – idei wyobrażenia sobie zdjęcia, zanim ono jeszcze powstanie, czyli tzw. widzenia fotograficznego.
   
   Studium światła
   W rozdziałach Światło oraz Kolor znajdziemy dużo praktycznych porad na temat ekspozycji i barwy (tak ciekawych jak np. ćwiczenie na percepcję światła), rodzaju światła i zakresu tego, co może ono „wyciągnąć” na zdjęciu, regułę „kwadratu odległości”, definicję koła i kuli barw z przystępnymi ilustracjami oraz korekcji parametrów w zależności od uczuć, jakie chcemy przekazać za pomocą fotografii. W rozdziale Filtry, temat świadomego kształtowania możliwości technicznych pozyskiwania obrazu zostaje wyczerpany – różnokolorowe filtry każdego rodzaju zostają dokładnie przeanalizowane pod kątem użyteczności w terenie.
   Kolejne rozdziały zostały poświęcone strefowego systemowi ekspozycji w tradycyjnej fotografii oraz tworzeniu odbitek w ciemni. Poznamy dzięki nim szczegóły techniczne rodzajów filmu, wywoływania negatywu (w ramkach, w kuwecie, mechanicznie) z wykorzystaniem stref, korekcją kontrastu nastawioną na uniknięcie efektu Schwarzschilda – całość bogato ilustrowana wykresami i tabelami. Odbitce, czyli maestrii w ciemni, został poświęcony osobny rozdział – papiery, wywoływacze, sekrety stykówki, utrwalanie i retusz przestają stanowić problem. Mamy również okazję poznać technikę odbielania odbitki żelazicyjankiem potasu.
   
   To dopiero początek
   Po zgłębieniu żelaznych zasad dotyczących wykonywania klasycznej fotografii, przyszedł czas na uzupełnienie tematyki o fotografię cyfrową. Przechodzimy od systemu strefowego w fotografii cyfrowej, przez demozaikowanie konwertera RAW, korekcję cyfrową paramentów, efekt HDR, po tworzenie masek i warstw w Photoshopie. To nie koniec… Zdjęcie należy bowiem pokazać światu, dlatego cały kolejny rozdział poświęcony jest odpowiedniej oprawie – klejonej na gorąco (szczegóły techniczne pozwolą nam na zamocowanie i wyretuszowanie odbitki samodzielnie).
   O bezpodstawności mitów fotograficznych to rozdział, z którego możemy dowiedzieć się m. in. dlaczego fotografować można o dowolnej porze dnia (a nie tylko przy porannym i wieczornym świetle), a reguła trójpodziału powinna wylądować na śmietniku historii za względu na pewien błąd statystyczny… Ostatnie 5 rozdziałów książki to filozoficzna podróż z autorem przez zagadnienia takie jak uczciwość artystyczna i fotomanipulacja, kreatywność i intuicja w sztuce, istota fotografii, a nawet własna filozofia.
   To naprawdę tylko niewielki wycinek wszystkich porad i refleksji zawartych w książce!
   
   Towarzysz podróży
   Dzięki temu, że autor często zwraca się bezpośrednio do czytelnika, mamy szansę zostać potraktowani z prawdziwą uwagą. Podejście dydaktyczne, ale dalekie od protekcjonalności, przypomina raczej asystę duchową, przewodnictwo po świecie sztuki fotografii, ręka w rękę z jej skromnym mistrzem. „Zastanów się, co Cię fascynuje, co przyciąga”, pisze Barnbaum. „Szukasz wrażeń czysto estetycznych, pociąga Cię forma i kolor? Jeśli tak, to może powinieneś się zainteresować abstrakcją. Brett Weston to doskonały przykład klasycznego mistrza, który z powodzeniem łączył abstrakcję z tradycyjną fotografią srebrową…”, radzi dalej. Kilkudziesięcioletnie doświadczenie w prowadzeniu warsztatów fotograficznych, otwartość na uwagi swoich słuchaczy i współpracowników, zaowocowały książką twórcy umiejącego dostrzec potencjał słuchaczy (i czytelników).
   
   Fotografia to komunikacja niewerbalna
   Każdy, kto interesuje się fotografią nie tylko z estetycznego punktu widzenia, ale czerpie również przyjemność ze zgłębiania wiedzy na temat technik fotograficznych, wie, że indywidualny styl w fotografii można osiągnąć, poznając podstawy, które składają się na umiejętność wykonania zdjęcia z zastosowaniem funkcji narzędzia, czyli aparatu. Dopiero po poznaniu takich pojęć jak przesłona, ekspozycja, balans bieli, głębia ostrości, reguł takich jak widzenie fotograficzne, działanie określonych filtrów, efekt Schwarzschilda, umiejętność wykorzystania światłomierza i histogramu, wykonywania odbitek i znajomość rodzaju papierów fotograficznych, możemy w pełni upajać się prawdziwą istotą fotografii, która zmusza twórcę do „patrzenia bardziej”, dostrzegania w rzeczach prostych i przez innych pomijanych tego, co chce pokazać i zakomunikować światu. Sprawiając, że osoba patrząca na fotografię wie, jak to jest być w skórze tego, który nacisnął spust migawki, a co więcej, w jednej chwili poczuje to samo. To jak udostępnianie własnego widzenia innym ludziom...

4. Recenzja: magazynt3.pl 2012-03-22

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Lustrzanka jest naturalnym przedłużeniem Twojej ręki? Nawet jeśli padła twierdząca odpowiedź, to i tak istnieje książka, która pokaże ci, jak wiele można jeszcze nauczyć się w temacie fotografii. Na 360 stronach znajdują się informacje stanowiące skarbnicę wiedzy zarówno dla profesjonalnych fotografów, jak i dla ludzi dopiero aspirujących do tego miana. Autor w przystępny sposób tłumaczy istotę kolorów i rodzajów światła, wyjaśnia też znaczenie poszczególnych elementów kompozycji. Nie obawiaj się jednak natłoku trudnej w odbiorze teorii. Pozycja ta jest bardzo bogato ilustrowana, pełno tutaj wykresów, różnorakich schematów i tabel, które pozwolą na przyswojenie wiedzy w mgnieniu oka. Gdy opanujesz podstawy, czekają na ciebie opisane w równie przystępny sposób meandry fotografii cyfrowej. Dowiesz się, jakimi sposobami można korygować optyczne mankamenty, jak korzystać z ciemni cyfrowej oraz z histogramu. Podczas lektury poznasz również sposoby na tworzenie efektownych obrazów HDR. Pozycja obowiązkowa zarówno dla entuzjastów fotografii, jak i profesjonalistów.

5. Recenzja: fotogea.com 2012-03

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Odmienne spojrzenie Od pierwszych akapitów ta książka zmusza do myślenia. Nie jest to klasyczny poradnik fotograficzny typu: to przysłona, to jest migawka i uważaj na histogram. Tak szczerze powiedziawszy praktycznych porad jest tu nie wiele – ale przecież te zawierają inne publikacje wydawnictwa Helion. Jej podstawową wartością jest poruszanie tematyki, nad którą większość fotografów, szczególnie początkujących nawet się nie zastanawia. Dotyczą one tzw. kreatywności czyli świadomego posługiwania się aparatem fotograficznym. Właśnie owe uwagi stanowią najsilniejszą stronę podręcznika. Począwszy od tematyki zdjęć, której wybór może zaważyć na dalszych związkach z fotografią, poprzez kompozycję i ekspozycję, rolę koloru po próby – moim zdaniem nie zawsze udane – rozprawianie się z fotograficznymi mitami. Lekturę tej książki można rozłożyć na dłuższy czas. Nie sądzę aby trzeba było ją czytać natychmiast od deski do deski. Zresztą fotografowie cyfrowi nie będą zainteresowani fragmentami poświęconymi fotografii analogowej i np. pracy w ciemni. Docenianie kolejnych rozdziałów będzie przychodziło wraz z nabytym warsztatem i umiejętnościami. Na początku swojej fotograficznej drogi wielu pośród nas poszukuje prostych i łatwych rozwiązań oraz skutecznych podpowiedzi dających w efekcie „ładne zdjęcia”. Źle przyjmujemy wówczas uwagi typu „ja Ci radzę rób jak chcesz”. Dopiero po dłuższym obcowaniu, ze sztuką jaką jest fotografia spostrzegamy jak cenna i głęboka jest ta porada. Podręcznik Barnbauma porządkuje odczucia i spostrzeżenia, które rodzą się w głowach wszystkich fotografów kształtujących swoją wizję fotografii. Podsuwa nowe pomysły. Pozwala dostrzec w fotografowaniu nie tylko aspekt poprawności technicznej i stylistycznej ale także rolę artystycznego ryzyka i twórczej intuicji. Utwierdza w przekonaniu, że jest to jedyna dobra droga do własnych a przez to ciekawych zdjęć. Wiem, trudno w to uwierzyć ale nie regułki tworzą sztukę, zatem nie ma innej metody na dobre zdjęcia niż połączenie w kadrze swojej wizji, kreatywności i intuicji. One pozwalają na dostrzeganie w otaczającym nas świecie dobrych kadrów. Aparat jest tylko narzędziem, który zapisze nasze wyobrażenia. Warto sięgnąć po tę książkę, poczytać i pomyśleć.

6. Recenzja: Digital Foto Video 2012-03-01

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Nigdy nie polecaliśmy tak zaawansowanej książki. Jej tematyka bliska jest „Fotografii artystycznej" Maina Briota i „Perfekcji w fotografii" George-'a Barra, ale jest od nich trudniejsza - nie tyle w narracji, co w wadze stawianych problemów i proponowanych rozwiązaniach. Dość powiedzieć, że znaczna część książki to omówienie zaawansowanych technik ciemniowych, i jest to część bardzo interesująca dla cyfrowych fotografów, oczywiście jako inspiracja, a nie instrukcja. Jest to też najbardziej obszerne dostępne na naszym rynku omówienie systemu strefowego, a także źródło celnych uwag na temat kompozycji, inspiracji, wizualizacji i innych. Do tego zawiera wiele świetnych, dalekich od cukierkowości zdjęć. I książka, i zdjęcia z pewnością nie każdemu przypadną do gustu.

7. Recenzja: Computer Arts 2012-03-01

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   W książce omówiono wszystkie najważniejsze aspekty fotografii. Znajdziesz w niej informacje na temat elementów kompozycji, rodzajów światła oraz kolorów. W trakcie lektury nauczysz się wybierać odpowiednie filtry do fotografii czarno-białej i kolorowej oraz rozwiązywać typowe problemy związane z polaryzatorami. Ponadto zdobędziesz obszerną wiedzę na temat strefowego systemu ekspozycji, dowiesz się, jak działa światłomierz oraz jak poradzić sobie z efektem Schwarzschilda. Zdobyta wiedza związana z tradycyjną fotografią zaprocentuje, gdy przejdziesz do rozdziałów związanych z fotografią cyfrową. Właśnie z nich dowiesz się, jak tworzyć widowiskowy efekt HDR, korygować mankamenty optyczne, korzystać z histogramu oraz z cyfrowej ciemni.

8. Recenzja: fotokursy.com Agnieszka Strzępka

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Kiedy pada pytanie o dobry podręcznik do nauki fotografii, trudno jest wskazać tylko jeden. Przy tej dziedzinie sztuki nie można się bowiem oprzeć wyłącznie na wiedzy książkowej. Konieczne jest doświadczenie nabyte w czasie wielu godzin pracy z aparatem w różnych warunkach oświetleniowych, podczas szkoleń specjalistycznych i kursów. Jednak publikacją, która wiele wniesie do samodzielnych poszukiwań w zakresie tradycyjnej fotografii oraz zagadnień fotografii cyfrowej - jest „Kanon fotografii” autorstwa Bruce Barnabaum. Książka zaliczana do klasyki, to jeden z najbardziej przekrojowych i przystępnych podręczników. Zawiera nie tylko niezbędną wiedzę dla początkującego fotografa, ale także jest bogato ilustrowana i uzupełniona praktycznymi wskazówkami dla już fotografujących. Wśród tematów, w jakie wprowadza autor są te najbardziej newralgiczne jak: światło, kompozycja, ekspozycja czy kolor. Ale również nie brakuje zagadnień z zakresu pracy ze światłomierzem, doboru filtrów do fotografii czarno-białej i kolorowej, czy problemów z polaryzatorami. Dzięki publikacji, jasne stanie się m.in. efekt HDR, korygowanie defektów optycznych czy zagadnienia cyfrowej ciemni. A jakby tego było mało, autor zaprasza także do refleksji nad kreatywnością, sztuką i abstrakcją oraz rozprawia się z powszechnie krążącymi mitami nt. fotografii. Wszystko to sprawia, że książka napisana w przystępny i interesujący sposób, powinna być w posiadaniu każdego, kto sięga po aparat fotograficzny. Polecam!

9. Recenzja: Digital Camera Polska .MŚ, 2012-03-01

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Bruce Barnbaum już na początku książki podkreśla, że choć to on jest autorem książki, duży wpływ na jej kształt miało wiele osób, z którymi miał styczność na przestrzeni 35 lat swojej pracy. Dzięki licznym konsultacjom, najnowsza wersja książki, wydanej po raz pierwszy w 1994 roku jest dostosowana do potrzeb, wymagań i aspiracji dzisiejszego Czytelnika. Książka, nie bez powodu nosi tytuł „Kanon fotografii". Obejmuje tematy związane zarówno z fotografią tradycyjną jak i cyfrową. Niektórzy Czytelnicy, szczególnie Ci najmłodsi, mogą się czasami poczuć, jakby czytali książkę niemal historyczną. Informacje dotyczące sposobu wywoływania filmów, wyboru papieru i precyzyjnej techniki wykonywania odbitek dla wielu są dziś egzotyką, ale trzeba pamiętać, że moda na fotografię tradycyjną powraca i warto co nieco o niej wiedzieć. Dużo miejsca poświęcono także różnym aspektom kompozycji, szeroko omówiona została też rola światła i koloru. A wszystko opisane pięknym, czysto-literackim językiem.
   
   Autor dużo mówi o roli entuzjazmu i zaangażowania w pracy fotografa, podkreślając, że bez nich nie można autentycznie, całym sercem oddać się tej sztuce. Czytając, czujemy jego pasję i fascynację dwuwymiarowym obrazem, którą zaraża.
   
   Dużo miejsca poświęca przygotowaniom. Autor podkreśla rolę wizualizacji, która powinna być etapem wyjściowym. Zachęca, by zastanowić się nad zdjęciem, nie wciskać spustu bezmyślnie, sugeruje by etap postprodukcji był procesem uzupełniającym, który ma sprawić, że zdjęcie będzie przypominać to, które sobie wyobraziliśmy jeszcze przed sięgnięciem po aparat. Mając plan i wizję można dokładnie przemyśleć i zaplanować wszelkie poprawki i sprawić, że finalny obraz będzie autentyczny i pokaże prawdę nie tylko o obiekcie, ale i o fotografie.
   
   Plusem książki jest przystępny język, który sprawia, że skomplikowane tematy stają się jaśniejsze. Autor stawia wiele pytań i pobudza do myślenia. Obala pewne mity dotyczące fotografii, ale nie daje jednoznacznego przepisu na dobre zdjęcie. Sugeruje różne rozwiązania, które Czytelnicy powinni wypróbować i na drodze eksperymentów wybrać te, które dają najlepsze rezultaty.
   
   Czytając książkę można cieszyć oko m.in. pięknymi krajobrazami, które swoją siłą przypominają zdjęcia Ansela Adamsa i sprawiają, że ma się ochotę sięgnąć po aparat i wyruszyć w plener.
   
   Jeżeli chcecie poszerzyć swoją artystyczną wrażliwość lub szukacie nowej drogi twórczej ekspresji, to zdecydowanie powinniście sięgnąć po tę książę.

więcej recenzji

ukryj recenzje