Programiści i tłumacze. Wprowadzenie do lokalizacji oprogramowania (ebook)(audiobook)(audiobook)

1. 6 oceniona przez: Mariusz Trojanowski, 2017-04-03

   „Programiści i tłumacze” to dziwna i fascynująca pozycja. Z jednej strony, patrząc na okładkę, widzimy ambicje akademickie, tylko wtedy właściwszym tytułem byłoby na przykład „Propedeutyka lokalizacji oprogramowania”. I pod tym kątem powinni przeczytać tę książkę studenci i absolwenci kierunków informatycznych, którzy nie wiedzą, w którą stronę rozwijać swoją karierę, albo nie chcą być zwykłymi klepaczami kodu w korporacji i mają zamiłowania humanistyczne. Dowiedzą się z niej dużo o metodach lokalizacji oprogramowania, używanych narzędziach, od najstarszych i najprostszych typu „słownik w Excelu” do najnowszych systemów wspomagania tłumaczeń (CAT) i tłumaczenia maszynowego (MT). Dowiedzą się, jakie są standardy przygotowywania materiału do lokalizacji i z jakimi formatami plików będą pracować. Jeśli zaś ktoś nie jest gentlemanem i lubi rozmawiać o pieniądzach – dowie się, jak skomplikowane mogą być systemy rozliczania stawek za tłumaczenia. Dlaczego więc „Programiści i tłumacze”, jak „Anioły i demony”, „Wojna i pokój” albo „Rozważna i romantyczna” a nie „Propedeutyka…”? Może dlatego, że książka ta ma warstwy (jak cebula i ogry… i o tym też w niej przeczytacie). Za warstwą rozważną i anielską – lokalizacja jest potrzebna, ułatwia użytkownikom korzystanie z aplikacji, zwiększa sprzedaż, etc, mamy warstwę demoniczną – pełną humoru i zabawnych obrazków (są kotki… i stogi siana) opowieść dwojga ludzi, którzy z lokalizacją związani są od wielu lat - może nie od pierwszych ośmiobitowych komputerów z magicznymi komendami POKE/PEEK, ale prawie – i potrafią o swojej pracy opowiedzieć w ciekawy sposób. Opisują ciągłą walkę wolnego ducha tłumacza z ograniczeniami czasu i materii, w której przyszło mu pracować. Śmieją się z pułapek czyhających na nieostrożnych translatorów, zastawionych przez niefrasobliwych programistów. Nie tracą humoru, opowiadając nam o historii rozwoju narzędzi (CAT, MT, sieci neuronowe/AI), które niedługo zastąpią swoich twórców i same będą lokalizować oprogramowanie. Ludziom pozostawiając, co najwyżej, sprawdzenie rezultatów. No i tłumaczenie gier, jako wymagających większej znajomości otoczenia kulturowego (i często poczucia humoru, którego na szczęście jeszcze maszynom brakuje). I tutaj zaczyna się moja pretensja do wydawnictwa, które najwyraźniej nie zauważyło tej drugiej warstwy i zaproponowało okładkę godną skryptu Jana B. sprzed 30 lat. Pożałowało też kilku złotych na druk w kolorze, co dodałoby czytelności wykresom (i kotkom w stogu siana). Mimo tych zastrzeżeń edytorskich, zgodnie z hasłem na jednej z ilustracji („Poleć sterowiec Atomic”): polecam wszystkim ten sterowiec! I książkę też.

2. 6 oceniona przez: Mariusz, 2017-04-03

   „Programiści i tłumacze” to dziwna i fascynująca pozycja. Z jednej strony, patrząc na okładkę, widzimy ambicje akademickie, tylko wtedy właściwszym tytułem byłoby na przykład „Propedeutyka lokalizacji oprogramowania”. I pod tym kątem powinni przeczytać tę książkę studenci i absolwenci kierunków informatycznych, którzy nie wiedzą, w którą stronę rozwijać swoją karierę, albo nie chcą być zwykłymi klepaczami kodu w korporacji i mają zamiłowania humanistyczne. Dowiedzą się z niej dużo o metodach lokalizacji oprogramowania, używanych narzędziach, od najstarszych i najprostszych typu „słownik w Excelu” do najnowszych systemów wspomagania tłumaczeń (CAT) i tłumaczenia maszynowego (MT). Dowiedzą się, jakie są standardy przygotowywania materiału do lokalizacji i z jakimi formatami plików będą pracować. Jeśli zaś ktoś nie jest gentlemanem i lubi rozmawiać o pieniądzach – dowie się, jak skomplikowane mogą być systemy rozliczania stawek za tłumaczenia. Dlaczego więc „Programiści i tłumacze”, jak „Anioły i demony”, „Wojna i pokój” albo „Rozważna i romantyczna” a nie „Propedeutyka…”? Może dlatego, że książka ta ma warstwy (jak cebula i ogry… i o tym też w niej przeczytacie). Za warstwą rozważną i anielską – lokalizacja jest potrzebna, ułatwia użytkownikom korzystanie z aplikacji, zwiększa sprzedaż, etc, mamy warstwę demoniczną – pełną humoru i zabawnych obrazków (są kotki… i stogi siana) opowieść dwojga ludzi, którzy z lokalizacją związani są od wielu lat - może nie od pierwszych ośmiobitowych komputerów z magicznymi komendami POKE/PEEK, ale prawie – i potrafią o swojej pracy opowiedzieć w ciekawy sposób. Opisują ciągłą walkę wolnego ducha tłumacza z ograniczeniami czasu i materii, w której przyszło mu pracować. Śmieją się z pułapek czyhających na nieostrożnych translatorów, zastawionych przez niefrasobliwych programistów. Nie tracą humoru, opowiadając nam o historii rozwoju narzędzi (CAT, MT, sieci neuronowe/AI), które niedługo zastąpią swoich twórców i same będą lokalizować oprogramowanie. Ludziom pozostawiając, co najwyżej, sprawdzenie rezultatów. No i tłumaczenie gier, jako wymagających większej znajomości otoczenia kulturowego (i często poczucia humoru, którego na szczęście jeszcze maszynom brakuje). I tutaj zaczyna się moja pretensja do wydawnictwa, które najwyraźniej nie zauważyło tej drugiej warstwy i zaproponowało okładkę godną skryptu Jana B. sprzed 30 lat. Pożałowało też kilku złotych na druk w kolorze, co dodałoby czytelności wykresom (i kotkom w stogu siana). Mimo tych zastrzeżeń edytorskich, zgodnie z hasłem na jednej z ilustracji („Poleć sterowiec Atomic”): polecam wszystkim ten sterowiec! I książkę też.

3. 6 oceniona przez: Teresa Czogała-Koczy, tłumaczka 2017-06-28

   Jako tłumaczka niezajmująca się lokalizacją oprogramowania sięgnęłam po „Programistów i tłumaczy” z zawodowej ciekawości, choć z początkową dozą rezerwy. Wydawało mi się, że będę musiała się przedrzeć przez kombinację zrzutów ekranów, kodów i plików, czyli treści w 100% techniczne. I to wszystko jest, ale w bardzo strawnych ilościach, wyjaśnione w sposób atrakcyjny zarówno dla laików, jak i osób o profilu technicznym chcących się czegoś dowiedzieć lub pogłębić swoją wiedzę o lokalizacji oprogramowania. Książka urzeka niezwykle barwnym i egzotycznym językiem, który sprawia, że otwieramy ją na stronie 9 i niepostrzeżenie dochodzimy do strony 100, chłonąc zawiłości lokalizacji UI i UA, filozofię stojącą za narzędziami CAT czy meandry MT, czyli tłumaczenia maszynowego. Na szczęście autorzy ciągle jeszcze dają promyk nadziei i tłumacz może powtórzyć za Horacym: „Nie wszystek umrę”. Gorąco polecam jako wakacyjną lekturę. Również na plażę. Nawet w Egipcie. Warto zapłacić za nadbagaż.

więcej opinii

ukryj opinie