Recenzje

W Biblii webwritingu znajdziemy wiele konkretnych wskazówek, jak pisać skutecznie - czyli tak, żeby przyciągnąć uwagę, zaangażować, przekonać i doprowadzić do działania, ale bez tanich sztuczek. Autor ostro sprzeciwia się manipulacji, sztucznemu wzbudzaniu lęku, czy clickbaitowym tytułom. Zamiast tego proponuje: język dialogu zamiast monologu, narrację, która wciąga jak dobra historia, jasność i konkrety zamiast lania wody, szacunek do odbiorcy - jego czasu, inteligencji i emocji. Co najważniejsze - Biblia webwritingu to książka z misją. Jej celem nie jest tylko nauczenie pisania „lepiej”. Puzyrkiewicz chce, żebyśmy zaczęli myśleć o pisaniu jako narzędziu zmiany, relacji i odpowiedzialności. I w tym sensie jest to również książka o etyce, autentyczności i ludzkim głosie w nieludzkich czasach.

Zero ściemy. Zero „złotych trików”. Zero obietnic typu „milion w tydzień” z reklamą kursu, która leci przez rok. Tu jest praktyka, doświadczenie i uczciwe podejście do tematu. Marketing wreszcie ma sens i strukturę nie jest chaosem ani wróżeniem z danych. To książka, do której wracasz, kiedy chcesz podejmować lepsze decyzje. Dla każdego, kto ma dość marketingowych bajek i chce działać naprawdę skutecznie.

Zaczęłam czytać z ciekawością, skończyłam z poczuciem, że właśnie poznałam niewidzialny świat, który rządzi moim życiem bardziej, niż sądziłam. Każda strona odsłaniała kolejne zaskoczenie: że bakterie mogą wpływać na nastrój, że mają swój rytm, swoją logikę, swoje intencje. Że są z nami od pierwszego oddechu i zostają do końca. To książka pełna wiedzy ale podanej z lekkością, obrazowo, z humorem. Zamiast suchych danych historie, obrazy, porównania, które sprawiają, że wszystko zostaje w głowie. Autor zabiera nas w podróż przez ciało, przez czas, przez różne kultury i sposoby patrzenia na zdrowie. Pokazuje, jak mikrobiom kształtował się przez wieki, i jak my dziś, w XXI wieku, często nieświadomie mu szkodzimy. Momentami czułam się jak dziecko w muzeum: wszystko ciekawe, kolorowe, pełne sensu. Tyle fascynujących faktów, a ani przez chwilę nie miałam przesytu. Co we mnie zostało? Zdziwienie jak bardzo mikroświat wpływa na nasze decyzje i emocje. Zachwyt nad tym, jak ciało potrafi być mądre bez naszej wiedzy. Uczucie lekkości bo to książka, którą się chłonie, nie męczy. I spokój że lepiej rozumiem siebie od środka. To jedna z tych książek, do których chce się wracać. Nie po to, by coś powtórzyć, ale żeby znów poczuć ten dreszcz odkrywania.

Programowanie jest i sztuką i rzemiosłem. W obu przypadkach opanowanie warsztatu jest podstawą. Python jest najpopularniejszym językiem programowania, łatwym do nauczenia się przez początkującego, a jednocześnie mocnym i uniwersalnym. Można w nim pisać obiektowo i proceduralnie, można pisać proste skrypty i rozbudowane aplikacje. Mimo, że to język interpretowany, program w nim napisany wykonuje się nad wyraz szybko. Dlatego Python jest liderem w systemach AI i data science. Składnię Pythona często wykorzystuje się jako wzorcową składnię uniwersalną do prezentacji i tłumaczenia algorytmów. Oczywiście Python nie zastąpi Javy w rozbudowanych i architekturowo skomplikowanych wielkich systemach, ani języka C++ lub Rust czy Go w oprogramowaniu systemowym, ale to tylko świadczy o mocy i pewności siebie Pythona, który nawet nie próbuje swoich sił w dziedzinach, do których nie został stworzony. Dlatego „myślenie Pythonem” wcale nie jest nadużyciem semantycznym, coś w tym rzeczywiście jest. Allen B. Downey napisał podręcznik do Pythona. Słowo „podręcznik” jest tu jak najbardziej na miejscu. Książka uczy Pythona konsekwentnie, z lekcji na lekcję odkrywając kolejne warstwy i cechy języka. Cierpliwy czytelnik „przerabiając” kolejne rozdziały, studiując przykłady i odrabiając dołączone do każdego z nich lekcje ma wielką szansę rzeczywiście posiąść praktyczną umiejętność programowania w tym języku. Kto wie, może nawet zacznie myśleć pythonicznie, co byłoby wielkim ukłonem w stronę Autora, który postawił przed sobą taki cel. „Myśl w języku Python” to solidny, kompletny podręcznik. Omówione są w nim wszystkie aspekty Pythona, od absolutnych podstaw dla dopiero zaczynających przygodę z programowaniem po obszernie wyłożone programowanie obiektowe. Dużo uwagi przyłożono do struktur danych Pythona, które są jego wyróżnikiem i czynnikiem, który zdecydował o jego przydatności do programowania przetwarzania danych, zarówno liczbowych jak tekstowych i rozbudowanych strukturalnie. Gdybym miał wymienić jedną najważniejszą cechę Pythona, która zdecydowała o jego sile i popularności, wymieniłbym listy i słowniki oraz coś, co można nazwać „wszystko w Pythonie jest obiektem”. Jest jeszcze jedna cecha Pythona, o której warto powiedzieć wahającym się, czy zacząć się go uczyć. Otóż jest to język bardzo czytelny, wręcz można odnieść wrażenie, że nie jest to język programowania, ale sposób opowiadania o algorytmie. Pewnie dlatego jest używany jako metajęzyk w książkach traktujących niekoniecznie o programowaniu. I dlatego skłonił autora do użycia słowa „myśleć” w tytule książki. Bo coś w tym jest. Nie będę wymieniał tytułów wszystkich rozdziałów, wiadomo, że będzie o wszystkim, o słownikach, funkcjach, klasach i obiektach, krotkach, debugowaniu i analizie tekstu. Zacytuję tylko tytuł pierwszego rozdziału: „Programowanie jako sposób rozumowania”. To trzecie wydanie książki, a to świadczy o dwóch rzeczach: po pierwsze dwa pierwsze wydania sprzedały się, po drugie Autor miał szansę (i zapewne z niej skorzystał) poprawić błędy, uzupełnić i udoskonalić treść. Wiadomo, że pierwsze wersje podręczników (i programów) często nie są ideałem. Allen B. Downey „Myśl w języku Python. Nauka programowania. Wydanie III”, Wydawnictwo Helion, 2025 Notka o autorze: Allen B. Downey jest emerytowanym profesorem Olin College, znanym autorem podręczników z zakresu informatyki i analizy danych. Obecnie pełni funkcję głównego data scientist w PyMC Labs.

Zdecydowanie lubię takie książki - które nie tylko uczą, ale też naprawdę otwierają oczy. „Świat mikrobiomu” to jedna z tych pozycji, które przypominają, jak ważne jest, by rozumieć swoje ciało i wiedzieć, co się w nim dzieje. Zdrowie zaczyna się od świadomości, a mikrobiom okazuje się być jego nieoczywistym, ale kluczowym fundamentem. Uwielbiam poznawać takie tematy - im więcej wiemy o sobie, tym łatwiej jest nam dbać o siebie mądrze i z troską. Ta książka inspiruje do zmiany codziennych nawyków, ale też sprawia, że zaczynasz patrzeć na swoje ciało jak na niezwykły ekosystem, który warto poznać i zrozumieć. Autor tłumaczy skomplikowane procesy w sposób ciekawy i lekki - bez przytłaczania naukowym żargonem. Zdecydowanie jedna z tych książek, po której nie patrzy się już na siebie (ani na jogurt!) tak samo jak wcześniej.