Gra bez końca

Recenzje książki: Gra bez końca (2)

1. Horyzont bez końca Dudek Magdalena

   “Gra bez końca” Simon Sinek Gra bez końca - recenzja w pigułce i główne myśli z książki, wydawnictwo onepress To książka, po którą sięgnęłam po pierwsze ze względu na autora, po drugie ze względu na tytuł.. Być może widzisz zbieżność nazwy Gra bez końca z … Horyzont bez końca czyli moją marką, która powstała 4 lata temu. Byłam bardzo ciekawa, jak „bez końca” rozumie Simon Sinek i czym dla niego jest ta nieskończoność. Czy rozumiemy ją podobnie? "Gra bez końca" Simon Sinek wydawnictwo One Press Dla kogo jest ta książka? Moim zdaniem niemal dla każdej osoby, która: pracuje, jest zaangażowana społecznie lub biznesowo. Gra bez końca pokazuje jak wiele zależy od naszego nastawienia i tego w jakiej perspektywie czasowej działamy. Czy nastawiamy się na szybki zysk tu i teraz czy na działania bez końca, a w tym wszystkim przyświeca nam Słuszna Sprawa. Autor pokazuje przykłady firm, które pędziły zaślepione chęcią zysku i rywalizacji, a także tych, które realizowały swoją misję uznając konkurencyjne firmy jako godnych rywali. Główne myśli z książki Gra bez końca: W kontekście biznesu nie powinniśmy mówić o zwycięstwie w biznesie. Wszystkie te działania i przedsięwzięcia to podróże, a nie wydarzenia. Mamy wyuczony i zakorzenionych odruch rywalizacji i tego, że każdy ruch mamy wykonywać myśląc o wygranej. Nie ma reguły, która uzasadnia takie nastawienie, należy pamiętać, że wynika ono wyłącznie z nas. Tam gdzie jest wygrany musi być przegrany. W grach nieskończonych, istnieje wiele miar i dlatego nie można wskazać jednego zwycięzcy. Słuszna Sprawa jest jak kompas. Kiedy mamy pod ręką kompas, łatwiej nam dążyć w stronę horyzontu, obierać dobry kurs, pokonując trudności. Dostajemy takie zachowania jakie nagradzamy. Często organizacje oczekują lojalności, oddania, współpracy ale zupełnie nie wspierają takich zachować i postaw. Liderzy nie odpowiadają za wyniki lecz za ludzi, którzy odpowiadają za wyniki. W biznesie często skupiamy się na procesach i zadaniach. Wiarę w ludzi i zaufanie do nich zatracamy na rzecz wiary w struktury, procedury lub schematy. Autor używa porównania: Niedobry to objaw, gdy kapitan okrętu miast baczyć na horyzont, majstruje przy silniku, próbując zwiększyć prędkość żeglugi. Gra bez końca i … horyzont bez końca Podsumowując, mogę powiedzieć, że dzięki dokładnej analizie Gry bez końca zrozumiałam i upewniłam się w tym, że mój Horyzont bez końca właśnie taki ma być. Ma być kierowany Słuszną Sprawą, patrzeć długofalowo. Pomagać w osiąganiu efektywności tej zawodowej i tej w naszym życiu codziennym. Ma wspierać w rozwoju, w spełnianiu marzeń, ma inspirować do wypływania na szerokie wody i do sięgania po marzenia.

2. Gazeta Wyborcza Karbowiak Michał

   Najnowsza książka Simona Sinka „Gra bez końca” to nie tylko opowieść o biznesie, przepełniona przykładami (pozytywnymi i negatywnymi) działalności konkretnych firm. To nawet nie zachęta do budowy ich wartości w długim okresie. To przede wszystkim swoisty manifest autora, który możemy czytać w dwóch wymiarach. Szerokim - ekonomiczno - społecznym i wąskim - indywidualnym, wręcz prywatnym. Oto światowej sławy ekspert od przywództwa, na co dzień pracujący z liderami największych marek, pisze wprost, że obecny kapitalizm jest wadliwy. Nazywa go bękartem kapitalizmu, „który ma służyć interesom nielicznych osób eksploatujących system dla osobistych korzyści”. Sinek wskazuje wiele dowodów na taki stan rzeczy - od kryzysu gospodarczego z roku 2008, który doprowadził do kłopotów finansowych milionów obywateli na całym świecie, przez rosnące dysproporcje pomiędzy zarobkami firmowych CEO, a ich pracowników. Podaje także wiele patologii rynku pracy, który pewnie każdy z nas zna z doświadczenia swojego lub swoich najbliższych. Jego zdaniem powodem właściwie wszystkich tych negatywnych zjawisk jest przyjęcie „skończonej perspektywy”, motywowanej chęcią maksymalizacji zysku w krótkim okresie. Wspomniana „skończona perspektywa” odbija się także ostatecznie na kondycji firm. Nawet te największe - jak dowodzi autor - funkcjonują na rynku znacznie krócej niż kiedyś. Wobec tego Sinek zachęca liderów do przyjęcia perspektywy „nieskończonej” opartej o przekonanie, że w biznesowej grze nie ma ani końca ani zwycięzców. Warto więc wyjść poza realizację kwartalnych celów, a skupić się na „promowaniu słusznej: sprawy”, budowie czegoś większego niż my sami. Puentuje to wezwaniem, by „czynić dobrze zarabiając pieniądze”. „Grę bez końca” możemy jednak czytać także bardziej jako - przepraszam za porównanie - poradnik motywacyjny. Historie zaczerpnięte z wielkiego biznesu zawarte są bowiem jakby w ramach refleksji indywidualnych, dotyczących każdego człowieka. I znacznie poza biznes wykraczających. Sinek książkę zaczyna dedykacją dla Babci, która żyła „jakby nie było żadnej linii mety”, a kończy posłowiem, gdzie wprost odwołuje się do życia. Pisze: „Nasze życia są skończone, ale życie jest nieskończone. Jesteśmy skończonymi graczami w nieskończonej grze życia”. Dowodzi, że nieskończoną grą jest nie tylko biznes, ale też przyjaźń, miłość, kariera zawodowa, edukacja czy rodzicielstwo. Czy ich w nich nie warto więc patrzeć szerzej, właściwie niemal poza horyzont? Michał Karbowiak, Gazeta Wyborcza

więcej recenzji

ukryj recenzje