Recenzje

Zero ściemy. Zero „złotych trików”. Zero obietnic typu „milion w tydzień” z reklamą kursu, która leci przez rok. Tu jest praktyka, doświadczenie i uczciwe podejście do tematu. Marketing wreszcie ma sens i strukturę nie jest chaosem ani wróżeniem z danych. To książka, do której wracasz, kiedy chcesz podejmować lepsze decyzje. Dla każdego, kto ma dość marketingowych bajek i chce działać naprawdę skutecznie.

Zaczęłam czytać z ciekawością, skończyłam z poczuciem, że właśnie poznałam niewidzialny świat, który rządzi moim życiem bardziej, niż sądziłam. Każda strona odsłaniała kolejne zaskoczenie: że bakterie mogą wpływać na nastrój, że mają swój rytm, swoją logikę, swoje intencje. Że są z nami od pierwszego oddechu i zostają do końca. To książka pełna wiedzy ale podanej z lekkością, obrazowo, z humorem. Zamiast suchych danych historie, obrazy, porównania, które sprawiają, że wszystko zostaje w głowie. Autor zabiera nas w podróż przez ciało, przez czas, przez różne kultury i sposoby patrzenia na zdrowie. Pokazuje, jak mikrobiom kształtował się przez wieki, i jak my dziś, w XXI wieku, często nieświadomie mu szkodzimy. Momentami czułam się jak dziecko w muzeum: wszystko ciekawe, kolorowe, pełne sensu. Tyle fascynujących faktów, a ani przez chwilę nie miałam przesytu. Co we mnie zostało? Zdziwienie jak bardzo mikroświat wpływa na nasze decyzje i emocje. Zachwyt nad tym, jak ciało potrafi być mądre bez naszej wiedzy. Uczucie lekkości bo to książka, którą się chłonie, nie męczy. I spokój że lepiej rozumiem siebie od środka. To jedna z tych książek, do których chce się wracać. Nie po to, by coś powtórzyć, ale żeby znów poczuć ten dreszcz odkrywania.

Programowanie jest i sztuką i rzemiosłem. W obu przypadkach opanowanie warsztatu jest podstawą. Python jest najpopularniejszym językiem programowania, łatwym do nauczenia się przez początkującego, a jednocześnie mocnym i uniwersalnym. Można w nim pisać obiektowo i proceduralnie, można pisać proste skrypty i rozbudowane aplikacje. Mimo, że to język interpretowany, program w nim napisany wykonuje się nad wyraz szybko. Dlatego Python jest liderem w systemach AI i data science. Składnię Pythona często wykorzystuje się jako wzorcową składnię uniwersalną do prezentacji i tłumaczenia algorytmów. Oczywiście Python nie zastąpi Javy w rozbudowanych i architekturowo skomplikowanych wielkich systemach, ani języka C++ lub Rust czy Go w oprogramowaniu systemowym, ale to tylko świadczy o mocy i pewności siebie Pythona, który nawet nie próbuje swoich sił w dziedzinach, do których nie został stworzony. Dlatego „myślenie Pythonem” wcale nie jest nadużyciem semantycznym, coś w tym rzeczywiście jest. Allen B. Downey napisał podręcznik do Pythona. Słowo „podręcznik” jest tu jak najbardziej na miejscu. Książka uczy Pythona konsekwentnie, z lekcji na lekcję odkrywając kolejne warstwy i cechy języka. Cierpliwy czytelnik „przerabiając” kolejne rozdziały, studiując przykłady i odrabiając dołączone do każdego z nich lekcje ma wielką szansę rzeczywiście posiąść praktyczną umiejętność programowania w tym języku. Kto wie, może nawet zacznie myśleć pythonicznie, co byłoby wielkim ukłonem w stronę Autora, który postawił przed sobą taki cel. „Myśl w języku Python” to solidny, kompletny podręcznik. Omówione są w nim wszystkie aspekty Pythona, od absolutnych podstaw dla dopiero zaczynających przygodę z programowaniem po obszernie wyłożone programowanie obiektowe. Dużo uwagi przyłożono do struktur danych Pythona, które są jego wyróżnikiem i czynnikiem, który zdecydował o jego przydatności do programowania przetwarzania danych, zarówno liczbowych jak tekstowych i rozbudowanych strukturalnie. Gdybym miał wymienić jedną najważniejszą cechę Pythona, która zdecydowała o jego sile i popularności, wymieniłbym listy i słowniki oraz coś, co można nazwać „wszystko w Pythonie jest obiektem”. Jest jeszcze jedna cecha Pythona, o której warto powiedzieć wahającym się, czy zacząć się go uczyć. Otóż jest to język bardzo czytelny, wręcz można odnieść wrażenie, że nie jest to język programowania, ale sposób opowiadania o algorytmie. Pewnie dlatego jest używany jako metajęzyk w książkach traktujących niekoniecznie o programowaniu. I dlatego skłonił autora do użycia słowa „myśleć” w tytule książki. Bo coś w tym jest. Nie będę wymieniał tytułów wszystkich rozdziałów, wiadomo, że będzie o wszystkim, o słownikach, funkcjach, klasach i obiektach, krotkach, debugowaniu i analizie tekstu. Zacytuję tylko tytuł pierwszego rozdziału: „Programowanie jako sposób rozumowania”. To trzecie wydanie książki, a to świadczy o dwóch rzeczach: po pierwsze dwa pierwsze wydania sprzedały się, po drugie Autor miał szansę (i zapewne z niej skorzystał) poprawić błędy, uzupełnić i udoskonalić treść. Wiadomo, że pierwsze wersje podręczników (i programów) często nie są ideałem. Allen B. Downey „Myśl w języku Python. Nauka programowania. Wydanie III”, Wydawnictwo Helion, 2025 Notka o autorze: Allen B. Downey jest emerytowanym profesorem Olin College, znanym autorem podręczników z zakresu informatyki i analizy danych. Obecnie pełni funkcję głównego data scientist w PyMC Labs.

Zdecydowanie lubię takie książki - które nie tylko uczą, ale też naprawdę otwierają oczy. „Świat mikrobiomu” to jedna z tych pozycji, które przypominają, jak ważne jest, by rozumieć swoje ciało i wiedzieć, co się w nim dzieje. Zdrowie zaczyna się od świadomości, a mikrobiom okazuje się być jego nieoczywistym, ale kluczowym fundamentem. Uwielbiam poznawać takie tematy - im więcej wiemy o sobie, tym łatwiej jest nam dbać o siebie mądrze i z troską. Ta książka inspiruje do zmiany codziennych nawyków, ale też sprawia, że zaczynasz patrzeć na swoje ciało jak na niezwykły ekosystem, który warto poznać i zrozumieć. Autor tłumaczy skomplikowane procesy w sposób ciekawy i lekki - bez przytłaczania naukowym żargonem. Zdecydowanie jedna z tych książek, po której nie patrzy się już na siebie (ani na jogurt!) tak samo jak wcześniej.

Najlepsza pozycja, by wejść w tematy architektury dla programistów, jaką do tej pory widziałem. Polecam wszystkim, którzy chcą wejść na poziom wyżej. AI ostatnio odbiera część pracy programistom, tworząc kod szybciej. Ale to, co zostaje na głowie programistów to kwestia architektury. A ta książka jest idealnym wprowadzeniem w tą skomplikowaną dziedzinę. Książka łączy w sobie dwa obszary - teorię i praktykę. Z teorii są poruszone całkowite podstawy jak wymiary (dimensions) architektury, cechy, dużo na temat kompromisów, identyfikowanie komponentów logicznych. Dużo miejsca dostały też style architektoniczne, które dostały własne rozdziały. A to wszystko połączone z dużą ilością zadań do samodzielnego wykonania. W tym 2 rozdziały z zadaniem zaprojektowania architektury dla wymyślonych systemów. Język książki jest mega prosty i nadaje się nawet dla początkującego programisty. Jest dużo obrazków, diagramów i innych form graficznych, które wspierają naukę. To nie jest nudna ściana tekstu. Jednocześnie jest to bardzo merytoryczna książka napisana przez docenionych autorów książek o architekturze. Dla kogo? Dla wszystkich programistów, którzy nie chcą by AI zajęło ich miejsce i chcą robić coś więcej niż tylko klepać kod. To jest bardzo przyjazna książka, która wprowadza w temat i umożliwia sięgnięcie po kolejne tytuły. Polecam.