Fotografowanie ludzi. O tworzeniu prawdziwych portretów

Recenzje książki: Fotografowanie ludzi. O tworzeniu prawdziwych portretów (6) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. ateliora.com Iwona Zielińska-Frołow

   Chris Orwig jest już znany polskim fotografującym czytelnikom. Wydawnictwo Galaktyka w 2010 roku wydało jego Poezję obrazu. Nowe spojrzenie na kreatywną fotografię. Teraz mam przed sobą kolejną książkę jego autorstwa pt. Fotografowanie ludzi, która ukazała się w wydawnictwie Helion. Na tylnej stronie okładki zamieszczono zdanie: „Genialne źródło o fotografowaniu ludzi”. No to zobaczmy, czy jest to prawda.
   
   Już na wstępie autor uświadamia czytelnikowi, że jego zadanie to nie tylko czytanie ze zrozumieniem, ale przede wszystkim wcielenie teorii w praktykę. Całość materiału zamieszczonego w książce została podzielona na pięć tematycznych części: 1. Podstawy, 2. Opowiadanie, 3. Kontakt, 4. Ćwiczenie czyni mistrza, 5. Samodzielność, czyli zrób to po swojemu. W każdym rozdziale w ramach ćwiczeń zamieszczono do wykonania samodzielnie lub z niewielką pomocą przyjaciół trzydzieści fotograficznych eksperymentów.
   W części pierwszej autor stara się uświadomić czytelnikowi, że nie najdroższy i najnowszy sprzęt decyduje o jakości zdjęcia. Osobowość fotografa, jego wrażliwość, styl, wytrwałość, otwartość serca i umysłu wpływają na zdjęcie. Nie zaszkodzi znać podstawy fotografowania. Ale to wszystko. W części drugiej Chris Orwig ucieka się do analogii. Pokazuje, że zasady obowiązujące w beletrystyce, poezji i literaturze faktu mają zastosowanie w fotografii portretowej. W części trzeciej autor uświadamia czytelnikowi, że tworzenie portretu danej osoby, to zaglądanie do jego wnętrza. Bezwzględnie potrzebne jest tu zaufanie i empatia. Bez tego zdjęcie będzie puste. Zaleca, aby spróbować swoich sił jako model i stworzyć kilka autoportretów, które mają ukazać kim jesteś. W części czwartej Orwig uświadamia ogromną rolę jaką pełni światło (preferuje naturalne, zastane), głębia ostrości, kompozycja, perspektywa. W rozdziale ostatnim, piątym, autor zamieścił niepisany kodeks portrecisty. Książka jest bogato ilustrowana, a każde zamieszczone zdjęcie opatrzono informacją o aparacie, obiektywie i przysłonie.
   
   Po lekturze tej książki, mogę powiedzieć, że to nie jest zwykły podręcznik o fotografowaniu ludzi. Autor zachęca do tworzenia sztuki, do czucia się artystą. Jak sam pisze we wstępie: „Sztuka to proces odkrywania, eksperymentowania i zabawy” (s. 11). Stara się ułatwić czytelnikowi znalezienie własnego punktu widzenia. Uczy, jak kreować autentyczne, przejmujące w swojej wymowie portrety. Każdy, kto spróbował wykonać portret innej osoby doświadczył, że to nie jest takie proste jakby się wydawało. Sama to odczułam i niejednokrotnie złościłam się, że wykonane przeze mnie zdjęcie nie mówi nic o drugiej osobie, jest nijakie. Po tej lekturze wiem jakie błędy popełniłam. Byłam tylko zwykłym pstrykaczem, nie zastanawiałam się nad tym, co chcę przekazać. Jaką historię pragnę opowiedzieć. Do serca wzięłam sobie nauki Orwiga, m.in.: fotografuj z namysłem. Zamieszczone w książce ćwiczenia są bardzo pomocne. Pomogą nauczyć się, m.in. jak planować sesję, jak nawiązać kontakt z modelem. Pierwszy raz zetknęłam się z praktyką, aby fotograf rysował wizualną mapę swojej osobowości, a takie zadanie jest zalecane przez Orwiga. Ćwiczenie to ma za zadanie pobudzić umysł do kreatywnej pracy. Podjęłam wyzwanie i na kartce papieru wypisałam zgodnie z instrukcją: trzydzieści opisujących mnie przymiotników, tragedie i straty jakich doświadczyłam, swoje pasje, zainteresowania i cele. Było to dla mnie bardzo ciekawe doświadczenie. Całe ćwiczenie trochę przypominało mi tworzenie mapy marzeń. Przemawiające są do mnie cytaty zamieszczone w książce, pozornie nie związane z fotografią. Uważam, że zdanie zamieszczone z tyłu okładki, a zacytowane przeze mnie na początku recenzji, jest jak najbardziej prawdziwe. Podręcznik inny, ale bogaty w treść. Polecam wszystkim zainteresowanym fotografią zarówno amatorom, jak i profesjonalistą. Jednym słowem, kolejna fotograficzna pozycja warta uwagi.

2. magazynt3.pl 2013-05-01

   Sztuka profesjonalnej fotografii portretowej w pigułce. Z tą pozycją opanowanie odpowiednich technik nie będzie stanowiło problemu dla nikogo.

3. Digital Foto Video 2013-04-01

   Emocjonalny, entuzjastyczny, uduchowiony - taki powinien być portrecista według Chrisa Orwiga. Wszystkim chętnym do przemiany w „emo-fotografa" Orwig oferuje 31 rozdziałów, a w każdym z nich inspirujące przesłanie oraz zestaw ćwiczeń. Ćwiczenia te nie dotyczą w ogóle kwestii technicznych, są natomiast skoncentrowane na interakcji z modelem, ale jeszcze bardziej na emocjonalnym rozwoju fotografa, który dzięki większej otwartości i lepszemu rozumieniu samego siebie ma też trafniej pokazywać innych ludzi. Niektóre prezentowane ćwiczenia są dziwne, ale główna wątpliwość co do przydatności książki jest bardziej fundamentalna: czy osoby tak ekstrawertyczne, by zastosować metodę Orwiga, w ogóle potrzebują takich porad?

4. photomatrix-nik.blogspot.com Photomatrix, 2013-03-07

   Przez to inne podejście do tematu portretowego, książka nadaje się i dla początkujących i dla średnio-zaawansowanych fotografów.
   
   Pozycja ta składa się z 31 rozdziałów, które są jednocześnie ćwiczeniami do wykonania samemu lub z pomocą osób trzecich. Ćwiczenia składają się z kilku etapów, niekiedy rozłożonych nawet na kilka dni np. rozdział "wędrówka". Po przejściu jednego etapu, wybieramy np. najciekawsze zdjęcia sesji ustalamy ranking, próbujemy uzasadnić czemu akurat to zdjęcie nam się podoba, a czemu inne mniej. Nigdy wcześniej nie zastanawiałem się w takim stopniu nad tego typu zagadnieniami. Wybierałem oczywiście najlepsze zdjęcia do wywołania na papierze, ale poza dobrą kompozycją oraz dobrymi parametrami technicznymi, nie zastanawiałem się zbytnio nad pozostałymi aspektami. Po przeczytaniu tej książki to się na pewno zmieni.
   W innym zadaniu robimy szybkie zdjęcia bez obarczania się dużą ilością sprzętu i unikając zbyt długiego ich ustawiania (10 zdjęć w 10 minut).
   Jeszcze inne ćwiczenie skłoniło mnie do stworzenia swojej osobistej bazy zdjęć z różnych dziedzin fotografii, które mnie inspirują, a zrobionych przez różnych fotografów.
   W kolejnych ćwiczeniach raz my robimy portrety, drugi raz bawimy się w modela pozującego innym, w trzecim robimy swoje autoportrety. Autor zachęca nas też do zrobienia zdjęć aparatem analogowym, aby lepiej przemyśleć każde ujęcie, tak pod kątem kompozycyjnym, jak i technicznych ustawień. Lepiej pstryknąć mniej zdjęć, ale za to bardziej świadomie.
   
   Autor, jak to miało miejsce w poprzedniej jego książce, doszukuje się poezji w zdjęciach. Stara się nas nauczyć patrzenia na robione zdjęcie przez pryzmat poety szukającego swojego natchnienia.
   
   Podsumowując, jest to bardzo ciekawa pozycja księgarska, która skłania nas do zastanowienia się nad przyszłymi fotografiami jeszcze przed wzięciem aparatu do ręki. Mamy tu mało technicznych zagadnień, a dużo bazowania na emocjach i przemyśleniach. Książka mądrze napisana, podsuwa nam pomysły na dostrzeżenie ulotnego piękna, z którego często nie zdajemy sobie sprawy oglądając zdjęcia własne lub zrobione przez innych. Fotograf biorący ją do ręki musi zdawać sobie sprawę z jej opisowego charakteru. Nie jest to gotowy podręcznik z odpowiedziami na wszystkie pytania, ale raczej poradnik ze wskazówkami jak można spojrzeć inaczej na świat przez wizjer aparatu oraz jak przygotować się dobrze do każdej sesji.Książka w cenie 59zł. Polecam głównie osobom lubiącym analizować i rozkładać na części pierwsze co ciekawsze zdjęcia.

5. planetasztuki.pl Iwona Sarnicka, 2013-02-25

   Autor: Chris Orwig – bardzo kreatywny fotograf, który do wszystkiego podchodzi z wielką pasją. Fotograf, autor książek oraz wykładowca na wydziale światowej sławy Brooks Institute of Photography in Santa Barbara w Kalifornii. Mieszka kilka kilometrów od Oceanu Spokojnego z żoną i córkami.
   
   “Fotografowanie ludzi. O tworzeniu prawdziwych portretów” to jedna z najnowszych jego pozycji książkowych.
   Obecne czasy pokazały nam, że technika fotografowania tak mocno się rozwinęła i nadal się rozwija, że czasem trudno za nią nadarzyć. Nad modą, za trendem.
   Można powiedzieć, że zdjęcie może zrobić każdy, kto ma aparat fotograficzny lub inne urządzenie z opcją fotografowania (telefon, kamera). Nie każdy jednak potrafi zrobić takie zdjęcie, które urzeknie nie tylko autora, ale wielu odbiorców.
   Zawsze uważałam, że ile jest twarzy, tyle jest gustów i każda sztuka , w tym fotografia jest sztuką subiektywną.
   Co jednemu się podoba, to drugiemu nie koniecznie.
   Sztuką w tym wszystkim jest jednak zrobienie takiego zdjęcia, które spodoba się większości. Z własnego doświadczenia wiem, jakże trudną sztuką jest fotografowanie ludzi. Fotografowaniem ludzi zajmuję się od wielu lat i niestety nie zawsze mi to wychodzi i nie wstydzę się do tego przyznać. Trzeba czasami zrobić kilkanaście a nawet kilkaset zdjęć, by z tego ogromu wydobyć najlepsze pod względem nie tylko jakości, ale emocji, szczegółu, tego czegoś co chwyci za oko i serce.
   
   Po przeczytaniu tej pozycji, stwierdziłam , że im więcej wiem tym mniej wiem.
   Każdy z fotografów pracuje ze swoim modelem inaczej, inaczej buduje relacje, inną stosuje technikę, inne tło, inną atmosferę.
   Chris Orwing w tej książce ukazuje, jak pogodzić wszystkie elementy, jak spojrzeć z innej perspektywy, jak stworzyć klimat sprzyjający fotografowaniu ludzi tych najmniejszych jak i tych strarszych, tych umówionych i tych przypadkowych, by nie cykać setek ujęć, ale zrobić jedno, dwa te dobre, te najlepsze.
   Autor prowadzi nas poprzez podstawy w fotografii portretowej, kontakt z ludźmi, nawiązywanie znajomości, relacji, wzbudzanie zaufania i stworzenia odpowiedniej atmosfery, a także przez szereg ćwiczeń, które czynią nas fotografujących lepszymi portrecistami.
   Podkreśla, na co należy zwrócić szczególną uwagę, a co nie powinno zaprzątać naszej głowy. Skąd czerpać pomysły i jak w przypadku ich braku zrobić zdjęcie, wzbudzające zainteresowanie innych, stanowiące pamiątkę, by fotografia uchwyciła tę chwilę, której nie da się już powtórzyć.Autor skupia się głównie na fotografii POZA STUDIEM, czyli tej naturalnej, rzeczywistej, codziennej a nie wykreowanej światłem i tłem studyjnym.
   
   Książka napisana bardzo zrozumiałym, lekkim językiem. Nie posiadająca zbyt wielu pojęć technicznych, choć skłamałabym mówiąc , że nie ma ich wcale. Wzbogacona o szereg kolorowych fotografii autora, z których można czerpać pomysły na swoje własne kreacje.
   
   Co w niej podoba mi się najbardziej? Ćwiczenia, ćwiczenia, ćwiczenia. Jak powszechnie się mówi: “Ćwiczenie czyni mistrza”.
   
   Naprawdę świetnie wydana pozycja, warta swojej ceny (59 zł) super poradnik, bardzo rozwijający i kształcący a przede wszystkim motywujący do skupiania się podczas fotografowania nad sprawami i rzeczami, na które wcześniej nie zwracaliśmy uwagi, a danie sobie na luz z tym co najbardziej spędzało nam sen z powiek.

6. pieceofglass.blox.pl 2013-02-24

   Niebiesko-zielone oko przyciąga wzrok.
   Pod spodem tytuł książki:
   Fotografowanie ludzi. O tworzeniu prawdziwych portretów.
   Jeśli kiedykolwiek marzyło się wam fotografowanie ludzi, a nie wiedzieliście od czego zacząć - zacznijcie od przeczytania tej książki.
   
   Jej autor, Chris Orwig, poprowadzi was pewną ręką przez niełatwy proces zamykania w kadrze ludzi w taki sposób, który pozwala na tworzenie obrazów szczerych i autentycznych.
   Pięć części tej książki to trzydzieści jeden ćwiczeń. Jeśli podejmiecie wyzwanie by przejść cały kurs to jestem niemal pewna, że wasze portrety będą niezwykłe.
   
   Każda z części dotyczy spraw ważnych. I choć niektóre stwierdzenia czy zasady są wam pewnie dobrze znane, to warto je sobie przypomnieć. Zatem zaczynamy od podstaw, gdzie mowa jest między innymi o stylu i wytrwałości, by następnie przejść do etapu opowiadania. W tej części dowiemy się o związkach fotografii z poezją, o tym jak sprawić by zdjęcie przemawiało, miało właściwy sobie wydźwięk.
   Dalej będzie o tym jak budować kontakt z osobą fotografowaną. Tu autor proponuje w jednym z ćwiczeń wykonanie autoportretu, po to by łatwiej nam było wczuć się w sytuację modela. Kto próbował ten wie, że autoportret to nie lada wyzwanie.
   Dlaczego tak ważne jest zbudowanie relacji w czasie sesji, dlaczego potrzeba nam, fotografującym wyciszenia? Jak te elementy wpływają na zdjęcia, które robimy? Odpowiedź na te pytania w kolejnych rozdziałach książki.
   
   Ćwiczenie czyni mistrza. To wie każdy, kto próbował naprawdę coś osiągnąć, począwszy od tego jak jeździć rowerem. A zatem ćwiczyć trzeba, ćwiczyć warto. Ale przy okazji dobrze jest też dobrze się bawić. W kolejnej części książki Orwig skupia się na relacji pomiędzy światłem a autentyzmem, nieostrością a przemijaniem. Podpowiada jak fotografować najbliższych nam ludzi, rodzinę, dzieci. Następnie przypomina jak ważny jest punkt widzenia, kompozycja czy znalezienie ram.
   Jak złapać życie na zdjęciu, jak zamknąć w kadrze optymizm, żywotność, radość? Czytajcie, a znajdziecie odpowiedź.
   W ostatniej, piątej części książki Chris Orwig mówi wprost: zrób to po swojemu. Skoro znasz już zasady, zrobiłeś pewną ilość zdjęć to teraz kombinuj po swojemu. Bądź sobą.
   
   Wydawać by się mogło, że to wszystko jest bardzo poważna sprawa. Ale kiedy czyta się tę książkę wrażenie jest wręcz przeciwne. Tak jakby jej autor nieustannie powtarzał: pozwól się prowadzić, posłuchaj moich wskazówek. Często mówi: nie zniechęcaj się, szukaj, pomogę ci. Konkretnie, rzeczowo i spokojnie wprowadza w temat i ćwiczenie. Wyjaśnia cele edukacyjne każdego zadania, podaje wskazówki, określa wyraźnie kolejne etapy działania. Na koniec podrzuca też dalsze inspiracje - pracy jakich fotografów warto się przyjrzeć, co poczytać. Dodaje też cytaty, które warto zapamiętać.
   
   Na stronach tej książki spotkamy też takie znakomitości jak Rodney Smith czy Douglas Kirkland, ale też spojrzymy w twarz ludziom zupełnie obcym, ale naprawdę pięknie i prawdziwie sfotografowanym.
   
   Chris Orwig jest szczery, bezpośredni i szczodry. Dzieli się swoją wiedzą, swoimi zdjęciami, ale też własnymi przemyśleniami, pasją, swoim życiem. To osoba, którą chciałoby się poznać osobiście, bo zaraża energią i radością. Na początek zajrzycie do jego książki „Fotografowanie ludzi”, bardzo gorąco polecam.To jedna z lepszych książek o fotografowaniu jakie miałam w ręce.
   
   A niektórzy być może znają już autora, bowiem parę lat temu pojawiła się inna jego książka „Poezja obrazu” (ja pędzę nadrobić tę zaległość).
   I na koniec osobista uwaga: tak naprawdę to dla mnie „Fotografowanie ludzi” nie jest jedynie książką o fotografii. To książka, która zachęca do rozwoju, poszukiwań, pasji. Niepowtarzalne spotkanie.

więcej recenzji

ukryj recenzje