Zamrożone płomienie. Trylogia OXEN. cz. 3

Recenzje książki: Zamrożone płomienie. Trylogia OXEN. cz. 3 (21) Poniższe recenzje mogły powstać po przekazaniu recenzentowi darmowego egzemplarza poszczególnych utworów bądź innej zachęty do jej napisania np. zapłaty.

1. Recenzja: gloskultury MAGDALENA KUREK

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Żołnierz duńskich sił specjalnych, Niels Oxen, znowu w akcji. Choć wydawać by się mogło, że znalazł w końcu swój azyl i jedyne, czego teraz potrzebuje, to cisza i spokój. Jednak nic z tego. Szopa w pobliżu farmy rybnej, w której się zatrzymał, przestała nią być w momencie, gdy Niels postanowił przyjść z pomocą właścicielowi gospodarstwa – starszemu człowiekowi, którego nazywano Rybakiem. Ten w zamian odwdzięcza mu się propozycją pracy i dachem nad głową. Oxen przyjmuje propozycję. Jednak nie byłby sobą, gdyby tak po prostu zapomniał o incydencie. Korzystając z okazji, gromadzi dowody zbrodni oprawców. Tak właśnie zaczyna się ta historia. Ukryć się przed wszystkimi. Zaszyć w miejscu z dala od ludzi. Mieć święty spokój. Do pewnego momentu marzenie Oxena się spełniało. Do feralnego dnia, gdy w rozpadającej się szopie, w której temperatura ledwo dochodziła do zera, a fekalia owiec drażniły nozdrza, Niels zorientował się, że nie jest w okolicy sam. Ciszę przerwało na początku światło – palące się w oddalonym od szopy domu, a później głośny krzyk. Ktoś ewidentnie potrzebował pomocy. Wiedziony instynktem, zostawił swój śpiwór i ruszył z odsieczą. W kilka chwil dotarł pod okno i ujrzał starszego mężczyznę torturowanego przez dwójkę mężczyzn. Nie wahał się ani chwili, pokonał obu, a potem pozwolił im uciec. Zdaje sobie jednak sprawę, że to nie koniec. To dopiero początek. Choć przez pewny czas będzie wiódł wraz z Rybakiem spokojne życie, to nauczony doświadczeniem wie, że to, czego się obawiamy, może przyjść do nas w najmniej oczekiwanym momencie. W pewien sposób dał znać o swoim istnieniu. Znowu wyszedł z cienia, a właściwie Jutlandzkiego lasu. A ludzie wciąż go szukają. Począwszy od Margrethe Franck, a skończywszy na tych złych. Mrocznych ludziach, którzy są bezwzględni i silni. Nie spoczną, póki nie skończą zadania. Póki go nie zniszczą. Trzeba zacząć zabezpieczać okolicę. Przygotować się na niespodziewanych gości. Dlaczego? Jak to zwykle bywa w powieściach sensacyjnych – bo posiada się wiedzę o czymś, o czym nie powinno, jest się w posiadaniu czegoś, co absolutnie nie powinno wyjść na jaw. To właśnie czyni z niego człowieka niebezpiecznego. Wszak kto ma wiedzę, ma też władzę. Nie powinno nas już dziwić, że Oxen znowu wpada w tarapaty. Od samego początku nie ma lekkiego życia. Nieustannie towarzyszą mu silne, najczęściej negatywne emocje: ryzykowanie własnym życiem, wszechobecna śmierć, rozpad małżeństwa, brak kontaktu z dzieckiem, a na dodatek zespół stresu pourazowego sprawiły, że żył w zawieszeniu. Ten, który odznaczał się odwagą i uzyskał odznaczenia za wszystkie możliwe zasługi – odczuwał strach. Mimo to życie przygotowało dla niego kolejne tajemnicze zabójstwa, układy, układziki, władzę i pieniądze. Wszystko to łączy polityczne tło i obawa ludzi wysoko postawionych o swoje stanowiska. Co wydarzy się w tej części? Czy Oxen odgadnie tajemnicę morderstw? Czy dowiemy się, kto i co się za nimi kryje? W końcu: czy Oxenowi uda się wymknąć mrocznym ludziom? Odpowiedź czeka w książce. Jensa Henrika Jensena pochwalić należy za konstruowanie fabuły i budowanie napięcia. Niels Oxen stał się bohaterem, którego poczynania się śledzi, a przy okazji się go po prostu lubi. Mimo niedoskonałości. Szkoda, że każdy z tomów nie powiada osobnej historii, tylko ma otwarte zakończenie. I gdybym mogła, to obcięłabym przydługie opisy. Tak czy owak czekam na ostatni, trzeci tom.

2. Recenzja: dlaLejdis.pl AP

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Nigdy nie zaczynajcie lektury trylogii od ostatniej części. Nie warto. Nie jest to wyjątkowo odkrywcza wskazówka, jednak sama się do niej nie zastosowałam, więc wspomnienie o tym wydaje się być jak najbardziej zasadne. Trzy części historii przedstawiają historię Nielsa Oxena, niegdyś żołnierza duńskich sił specjalnych, który zostaje wplątany w morderstwo i staje do nierównej walki z potężnym wrogiem. „Zamrożone płomienie” to trzecia część losów Oxena, finał całej historii. Kiedy po nią sięgnęłam, miałam wiele obaw. Przede wszystkim dlatego, że nie miałam okazji przeczytać pierwszych dwóch. Ryzykowne więc było rozpoczynanie swojej przygody z tym bohaterem od finału. A jednak nie była to droga przez mękę. Jens Henrik Jensen napisał bardzo ciekawą książkę. Choć nie miałam okazji bardzo zżyć się z bohaterem, to jednak polubiłam postacie, które napotkałam na kartach tej powieści. Z pewnością dużym ułatwieniem (i tu podziękowania dla autora, dbającego o tych nieco bardziej zapominalskich czytelników) były krótkie przypomnienia i podsumowania wątków, które przewijały się w dwóch poprzednich częściach. Dzięki temu choć mniej więcej wiedziałam o czym czytam i mogłam poukładać sobie tę historię. Powiedziałabym, że „Zamrożone płomienie” rozkręcają się dość powoli. Tak, jakby bohaterowie, po dwóch poprzednich częściach musieli odpocząć, zregenerować siły. Jeśli więc nie zna się wcześniejszych losów bohaterów, dopiero mniej więcej w połowie lektury pojawia się zainteresowanie i ten dreszczyk emocji – jak to się dalej potoczy? Jeśli pozostałe dwie części zostały napisane na takim samym poziomie, jak część trzecia, to na pewno warto sięgnąć po całą trylogię. Wydaje się, że „Zamrożone płomienie” powstały głównie po to, by domknąć wątki, rozliczyć się z tą historią i pozwolić czytelnikom, w bardzo dobrym stylu pożegnać się z bohaterami, dostarczając im przy okazji nowych czytelniczych wrażeń. Widać, że Jens Henrik Jensen dobrze przygotował się do tej książki. Historia jest dopracowana właściwie w najdrobniejszych szczegółach, powieść (mimo początkowego spowolnienia, o którym wspominałam) zapowiada się na wciągającą niemal od pierwszych stron. Fabuła także nie rozczarowuje. Główny wątek trzyma całą historię w ryzach, jest ciekawie poprowadzony, nie ma w nim zbyt wielu, tak irytujących, zbiegów okoliczności i wszechwiedzących bohaterów, którzy niemal bezwiednie czytają sobie w myślach. Jest za to spisek, tajna organizacja trzymająca władzę w Danii, akcja, która trzyma w napięciu i ten klimat skandynawskich powieści. Podobało mi się, że autor nie oszczędzał swoich bohaterów, nie dał im taryfy ulgowej. Męczą się, zaliczają upadki, ponoszą porażki. Dopisuje im też szczęście, dzięki czemu czytelnicy nie wpadają w depresję czytając o przygodach Nielsa Oxena i jego towarzyszy. Może tylko samo zakończenie nie rozpieszcza tak, jak to, co do niego doprowadziło.

3. Recenzja: https://www.facebook.com/zaczytanaprzyczyna/

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   „Zamrożone płomienie” to ostatnia już część skandynawskiej trylogii o byłym żołnierzu duńskich sił specjalnych. Niels Oxen musiał uciekać, został oskarżony o zbrodnię, której nie popełnił. A prawdziwi sprawcy – bezwzględni i wszechwładni pozostają na wolności. Grupie zabójców wydawało się, że żołnierz nie przeżył zatopienia łodzi, którą uciekał z kraju, jednak ciała nigdy nie znaleziono... Oxen musi odzyskać dobre imię, syna i dawne życie. Kluczem do tego jest odnalezienie zleceniodawców zabójstwa starego rybaka. Margrethe Franck i Christian Sonne też zostali ukarani za udział w poprzedniej akcji. Obydwoje zostali wydaleni ze służby i nie mogą znaleźć stałej pracy. Wiedzą, że jest to zemsta za walkę z Danehofem. A jak wiemy z taką potęgą, dysponującą nieograniczonymi środkami, nie można zadzierać. Również potężny Axel Mossman – szef duńskiego wywiadu został usunięty ze stanowiska. „Dla całego świata był depresyjnym emerytem przemierzającym długie kilometry ze swoim psem i grzecznie łykającym tabletki na poprawę humoru podsuwane mu przez żonę. W ukryciu zaś zagłębiał się we własne śledztwa i próbował odnaleźć w nich wąską ścieżkę do bram piekieł. Nadszarpnięto mu ego. Wycofanie się z życia publicznego było kolejnym upokorzeniem – oświadczenie o problemach zdrowotnych wyjście cichaczem tylnymi drzwiami zamiast honorów, które dla siebie zaplanował. Ukryte siły działające w ramach tej samej demokracji, którą Mossman przez lata chronił przed każdym złem, zniszczyły jego reputację. Oczyma wyobraźni widział, jak stawiają mu pomniki, a ci go usadzili na stercie gruzu. I właśnie teraz, upokorzony i osamotniony, Axel Mossman był najgroźniejszy.” Czytając ten ostatni tom zupełnie nie wiedziałam czego mogę się spodziewać. Wydawało mi się że wszystkie możliwe zwroty akcji autor wykorzystał już we wcześniejszych tomach. Jednak i tym razem Jens Henrik Jensen mnie zaskoczył. A bohaterowie Oxen, Margrethe, Alex oraz Sonny mieli duże problemy aby wyjść z tej historii obronną ręką. Uwielbiam Axela Mossmana i jego przebiegły, pokręcony, analityczni i przewidujący umysł. Ten człowiek, wyglądający jak mięciutki baset zaskoczy czytelników niejednokrotnie. Podtrzymuję swoją opinię z wcześniejszych tomów. Historia o Oxenie to jedna z moich ulubionych sag skandynawskich. Dziękuję Wydawnictwu editioblack za możliwość przeczytania całej serii. Wydają nie tylko świetne romanse ale też dobre kryminały. Zdecydowanie polecam.

4. Recenzja: lawendowaczytelnia Aneta Krajewska

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Kolejna część historii Nielsa Oxena, byłego żołnierza duńskich sił specjalnych, opowiadającej o walce z Danehofem. Osaczony Oxen musi uciekać. Materiały, które zapewniały mu bezpieczeństwo, stały się bezużyteczne. Gdy prawie udało mu się wydostać z kraju, został namierzony, a łódź, którą płynął, zatopiono. Wszystko wskazywało na to, że zginął, ale ciała nie znaleziono... Tymczasem mężczyzna przeżył i powoli odzyskiwał siły. Jego sytuacja stała się jednak beznadziejna. Nie chciał uciekać i ukrywać się do końca swoich dni, musiał stanąć do walki. Oskarżono go o zbrodnię, której nie popełnił, a prawdziwi mordercy, okrutni, bezwzględni i niemal wszechwładni, pozostawali na wolności. U jego boku znów staje Margrethe Franck. Wcześniej i dla niej walka z Danehofem skończyła się katastrofą. Oboje desperacko potrzebują sojuszników w tej nierównej wojnie. Znaleźli się w sytuacji bez wyjścia. Jeśli chcą przetrwać i żyć godnie i z honorem, muszą stawić czoła wrogowi, którego nie widać. Czy Oxen i Franck doprowadzą do ukarania prawdziwych sprawców przerażających morderstw? Czy uda im się pokonać tajną sieć ludzi władzy i odzyskać dobre imię? Ostatnia części serii Oxen to ostateczne rozstrzygnięcie starcia Nielsa, Frank, Mossmana oraz Sonne z Danehofem. Dzieje się w tej części sporo i to mogę Wam zapewnić. Pióro Autora nie tylko jest lekkie, przy takiej skomplikowanej fabule, ale także niezwykle dokładne. Jak sam Jansen napisał w posłowie, pisanie trylogii trwało sześć lat, co przełożyło się na doskonałość tego detektywistycznego kryminału. Fascynujący jest fakt, że Autor wykorzystał w powieści prawdziwe informacje o Danehofie, ulokował w niej wyspę, zamki, a nawet stworzył wzór pewnej rodziny na podstawie innej istniejącej w realu. Wiele razy, odkąd wszedł do lasu Rold i został wciągnięty w ten wir nieprawdopodobnych zdarzeń, doświadczał rzeczy nierealnych, które jednak były całkiem realne. W „Zamrożone płomienie” autor trzyma czytelnika w napięciu do samego końca, mami jego umysł i zmusza, by myślał inaczej, przez co otwierałam z szoku szeroko oczu i klęłam pod nosem, nie dowierzając, że Mossman może być aż tak wyrafinowany. Akcja toczy się wolno, ale nie brakuje w niej zaskakujących zwrotów akcji. Autor skrupulatnie zaplanował całą intrygę, wodząc czytelnika za nos. Dla mnie „Zamrożone płomienie” oraz cała seria to majstersztyk. Polubiłam pióro autora i mimo że nie przepadam za książkami w takiej objętości, tu mi to nie przeszkadzało. Wszystko było tak, jak powinno. Dlatego z czystym sumieniem mogę Wam polecić tę powieść, całą serię i namawiam do zapoznania się z nią, jeśli jesteście fanami kryminałów. Jens Henrik Jensen urodził się w Sovind (Dania) w 1963 roku. Studiował w Duńskiej Szkole Dziennikarstwa. Uwielbia historie z drugim dnem, dwuznaczności i wysublimowaną fabułę. Pisze książki bardzo zróżnicowane gatunkowo — są w nich elementy thrillera, kryminału i dramatu obyczajowego. Uwielbia teorie spiskowe. Zadebiutował w 1994 roku, a jego kolejne książki, m.in. trylogia o agencie Kazanskim (Kallingen i Kraków, Hofnarren i Murmansk, Ulven i Banja Luka) oraz trylogia o policjantce Ninie Portland (Okseskibet, Kulmanden, i Spogelsesfangen) stały się bestsellerami na Zachodzie. Książki Jensena zostały opublikowane w wielu krajach europejskich.

5. Recenzja: http://ksiazkatooknonaswiat.blogspot.com/ Barbara Augustyn

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Czasem myślę sobie, wiesz, że my wszyscy mamy w sobie coś w rodzaju płomienia. Ten płomień to życie, właśnie. I kiedy on zgaśnie, to bach – i cię nie ma. Umierasz, po prostu. Tak jest i tak być powinno. Ale mój płomień został nie tylko zgaszony – został zamrożony. Jestem żywym trupem. Tak się czuję (s. 148). Danehof pokazał swoją siłę i dotrzymał danego słowa, niszcząc życie tych, którzy odważyli się mu przeciwstawić i próbowali ujawnić działania organizacji. Oxen jest powszechnie uważany za zmarłego. Margrethe Franck została wyrzucona z PET i aby przetrwać, ima się najgorszych zajęć, zarezerwowanych dla imigrantów. Danehof wciąż dba, by płaciła za swój błąd. Ilekroć znajdzie lepszą pracę, błyskawicznie ją traci. Wielki Axel Mossman został zmuszony do przejścia na emeryturę. Łyka antydepresanty i spaceruje z psem. Jego siostrzeniec, Sonne, także stracił pracę. Bohaterom nie zostało nic do stracenia, a przyparci do muru ludzie są najbardziej niebezpieczni. Postanawiają zatem raz jeszcze podjąć walkę z oficjalnie nieistniejącym wrogiem, o czym opowiada finałowa część trylogii o Nielsie Oxenie – Zamrożone płomienie Jensa Henrika Jensena. Finał serii zawsze jest trudny, ale muszę przyznać, że w tym przypadku trzeci tom jest dla mnie najlepszy. Autor zgrabnie przypomina wydarzenia z poprzednich części, a potem zaczyna się akcja. Jensen dobrze przemyślał strukturę powieści i całą intrygę. Sprawy z przeszłości (śmierć najlepszego przyjaciela Oxena, Bossego i zabójstwo Ryttingera, który zanim umarł, napisał słowo Danehof własną krwią), które pojawiały się w poprzednich częściach, tutaj okazują się kluczowe. Co więcej, wreszcie w pełni rozumiemy, jak bardzo wpłynęły one na życie głównych bohaterów. No i zakończenie – trudno byłoby mi wymyślić lepsze. Nie chcę spoilerować, ale autor zdecydowanie rozegrał to tak, jak należało. Słodko-gorzko. Bohaterowie są dobrze poprowadzeni, a motywacja Oxena jasna i wiarygodna. Łatwo byłoby zrobić z niego człowieka typu zabili go i przeżył, ale weteranowi zmagającemu się z traumą daleko do króla życia, Jamesa Bonda. Ciekawie został też rozegrany wątek Margrethe, która doświadczyła społecznej degradacji. To, co było symbolem jej statusu i charakteru – fryzura, ubiór, auto – zniknęło. Została tylko przeciętna, zmęczona życiem kobieta. Jensen przy okazji ukazuje rzeczywistość imigrantów, którzy podejmują się prac, jakich nie chce żaden Duńczyk i ciężko harując, ledwo wiążą koniec z końcem. Mossman zawsze był zagadką i grał na dwa fronty. To się nie zmieniło, jednak w tej książce pokazał, jak świetnym jest strategiem i swoją partię rozegrał po mistrzowsku. Zamrożone płomienie to dla mnie książka, która właściwie czyta się sama. Akcja nie zwalnia ani na chwilę. Autor opisuje nie tylko trudną walkę bohaterów z potężnym przeciwnikiem, ale i ich zmagania z codziennym życiem. Do tego bliżej przyglądamy się wewnętrznym tarciom w samym Danehofie i odwiecznej rywalizacji tradycji z nowoczesnością. Dzięki temu, że rozdziały poświęcone są różnym postaciom, także bohaterom negatywnym, można bliżej przyjrzeć się ich motywacjom. We własnym przekonaniu postępują oni bowiem właściwie, a zbrodnie uzasadniają mniejszym złem. Sam też sprawował dużą władzę, lecz egzekwował ją w sposób bardziej dyskretny niż pokryty patyną wojowniczy biskup.Władzę przekazywaną kolejnym pokoleniom, ale zawsze utrzymywaną w tych samych kręgach. Niekoniecznie szlacheckich, jak w początkowym okresie istnienia parlamentu. Dziś chodziło raczej o strefy wpływów. O nakładające się na siebie warstwy potęgi i władzy. Gdyby jednak odrzucić wszystkie współczesne terminy, tak jak się obiera ziemniaka ze skórki, definicja ich gremium była wciąż tak samo prosta jak wtedy: byli najzwyczajniej solą tej ziemi. Najlepszymi mężami w królestwie (s. 120). Zamrożone płomienie to intrygujący miks kryminału i thrillera politycznego, z dużą domieszką wątków obyczajowych. Jensen pisze o nurtujących Danię współczesnych problemach: imigrantach, uchodźcach, tolerancji czy angażowaniu armii w konflikty zbrojne poza granicami kraju. Jednak w tym wszystkim nie traci z oczu swoich bohaterów, którzy postawieni pod ścianą, musieli walczyć nie tylko z wrogiem, ale także własnymi słabościami. Ot, życie… Pełna przeszkód i diabelskich ingerencji wędrówka ku temu, co nieuniknione. Nigdy nie bał się śmierci, ale też nigdy nie widział tak wyraźnie jak teraz, że część tej wędrówki jest pokutą. Że nieobecność można naprawić tylko obecnością (s. 371).

6. Recenzja: https://linekwksiazkach.blogspot.com/ Paulina Bugiel

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Zamrożone płomienie to trzecia- i niestety ostatnia- część trylogii polityczno-kryminalnej z wątkiem thrillera, skandynawskiego pisarza- Jensa Jensena. Cudem ocalały Oxen na odludziu wraca do życia. Po raz ostatni, resztkami sił zbiera się w sobie, by stanąć do walki o swoje dobre imię. Wraca na ląd, odnajduje dawnych sojuszników i stają do walki z Danehofem. Czy da się wyjść z tego cało, a Oxen odzyska swoje dobre imię? Zacznijmy od tego, że koniecznie musicie znać dwie poprzednie części, żeby odnaleźć się w tej trudnej sytuacji z tomu trzeciego. Wiedząc jaki styl pisania ma Jensen (powoli do celu) przeraziła mnie objętość tej książki. Ale wzięłam ją na lekko, w dwa dni, bo nie potrafiłam się oderwać! Jensen doskonale wyważył prowadzenie akcji w tej części. Od samego początku jesteśmy ciekawi tego, co Oxen zrobi dalej. Czy ten cały misterny plan przy współudziale Franck i Mossmana wypali. Przyznam, że im bliżej byli rozwiązania sprawy tajnej, duńskiej organizacji, miałam wrażenie, że to im nie wyjdzie. Że były szef PET tak to wykombinuje by ugrać jak najwięcej dla siebie. I rzeczywiście Jensen pokazał na co go stać i zgotował swoim bohaterom niezłą rzeź. Mam wrażenie, że styl wyewoluował, autor był bardziej swobodny w prowadzeniu fabuły, nie zanudzając czytelnika przydługimi opisami ściany na zamku. Wręcz przeciwnie, wstawki historyczne związane z destynacjami pojawiającymi się w książce, zaciekawiają. Jest to najmocniejsza część przygód Oxena. Wszystkie wątki, które pojawiły się w książkach zostały sensownie dopięte do końca w jak najbardziej aktualnych realiach. Trylogia o Nielsie Oxenie to trochę Bonda, duuuużo polityki, kryminału z porządnym thrillerem. No i Jensen stworzył taką genialną grę strategiczną Danehof-Oxen-Franck-PET, że mucha nie siada! Zdecydowanie polecam wszystkim, którzy tęsknią za książkami tak dobrymi, jak trzy pierwsze tomy Millenium. Moja ocena: 9/10

7. Recenzja: ksiazkowelove.wordpress.com Katarzyna Kulawik

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Wojenny bohater, niepokorny, a przy tym bezkompromisowy żołnierz. Zanurzony w przeszłości, a przez to jednocześnie zagubiony w teraźniejszości. Żyjący z dnia na dzień, bez celu i przyszłości, wegetujący wyrzutek. Ciągle w podróży bez swojego miejsca w świecie. Bez domu, rodziny, przyjaciół i poczucia bezpieczeństwa. Znacie go? To Niels Oxen, główny bohater książek Jensa Henrika Jensena. 31 lipca nakładem Wydawnictwa Editio, w serii Black, ukazała się ostatnia część trylogii pt. Zamrożone płomienie. Niels Oxen nie żyje. Ta smutna prawda wdarła się w serca jego przyjaciół i najbliższych współpracowników. Macki Danehofu sięgnęły po, dla jednych, niezwyciężonego bohatera wojennego, a dla innych zwykłego oszusta i pospolitego mordercę. Bezwzględni ludzie władzy zamienili w piekło także życie Margrethe Franck i wszystkich, którzy pracowali z Oxenem. Na szczęście Niels Oxen jest trochę jak kot, który ma siedem żyć… Wielki wybuch, który miał pozbawić żołnierza życia, wyrzucił go do morza i mężczyzna cudem ocalał. Od tej chwili miał dwa wyjścia: albo wydobrzeć i ukrywać się do końca życia, albo stanąć naprzeciwko tym, którzy tak bardzo go nienawidzą! Jego wybór jest prosty: będzie walczył sam przeciwko wszystkim… Zamrożone płomienie trzecia i ostatnia część historii niepokornego żołnierza Nielsa Oxena to najlepsza z wszystkich książek. Jest bardzo obszerna (568 stron!), ale czyta się ją jednym tchem i bardzo trudno się od niej oderwać. Fabuła powieści została świetnie skonstruowana. Książka jest pełna niedomówień, nagłych zwrotów akcji, sensacji i emocji. To kapitalne zwieńczenie całej trylogii. O ile pierwsza i druga część dosyć powoli się rozkręcała, trzecia wciąga od pierwszych stron i nie daje o sobie zapomnieć. Świetnie nakreśleni bohaterowie i cała warstwa społeczna powieści to kolejny duży plus pisarstwa Jensena. Bohaterowie nie są czarno – biali, na ich wybory często wpływają emocje, a nie rozum, ale to właśnie o takich ludziach dobrze się czyta. Kiedy poznaje się kolejne części kryminałów, czasem wydaje się, że pisarz miał jakiś pomysł, ale nie do końca potrafił sprostać w opisaniu go. Jens Henrik Jensen udowadnia, że miał świetny pomysł na całą trylogię od pierwszej części, a jego styl z każdą częścią bardziej nabierał lekkości i pazura. Bardzo, bardzo polecam!

8. Recenzja: zarzyczka_reads

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   owy tydzień zaczynam z książką „Zamrożone płomienie” Jensa Henrika Jensena, finałową częścią trylogii o Nielsie Oxenie. Były żołnierz, dręczony demonami przeszłości, raz jeszcze staje do nierównej walki. Przeciwnicy, którym nadepnął na odcisk, okazali się wyjątkowo potężni. Czytaliście książki o Oxenie? A może macie je w planach?

9. Recenzja: Gypsygirlrecenzuje.blogspot.com/ Ewelina Pańczyk

   Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

   Czy recenzja była pomocna:

    TAK  (0)  NIE  (0)

   Zamrożone płomienie to trzeci tom bestsellerowej skandynawskiej trylogii, która wciągnęła mnie bez reszty. A, że pierwszy i drugi tom zostały przez mnie zrecenzowane, to nie mogłam sobie odpuścić napisania opinii na temat trzeciego tomu. Tym bardziej, że dwie poprzednie części bardzo mi się podobały. Kochani, jak wiecie trzeci tom to kontynuacja serii, więc zacznę od tego, że aby się zabrać za tę książkę, trzeba znać jej wcześniejsze części. Oxen musi uciekać. Wszystko co zebrał i zapewniło mu bezpieczeństwo stało się bezużyteczne. Po wypadku, który sugerował, że zginął odzyskuje siły i szykuje się do walki, gdyż nie ma ochoty do końca życia ukrywać się, tym bardziej, że ludzie którzy popełnili zbrodnię o którą jest on oskarżany są na wolność. Są wolni, bezwzględni i niemal wszechwładni. Razem z dawną partnerką, Franck, stają do nierównej walki. Czy uda im się doprowadzić do ukarania prawdziwych sprawców morderstw?? Czy odzyskają dobre imię?? Na te pytania znajdziecie odpowiedź czytając tę książkę. Zacznę od tego, że bardzo bałam się tego tomu, gdyż często zakończenia serii nie dorównują początkowym częścią. Jednak tutaj wszystko przebiegło bardzo dobrze. Jensen doprowadził wszystko do końca. Zamrożone płomienie rozkręcają się powoli, jednak nie jest to minusem, ponieważ autor tym sposobem buduje on napięcie, które odczuwałam przy czytaniu tej pozycji. Jak zwykle Oxen, Franck, Sonne i Mossman sprawili, że cała historia nabrała kolorów, gdyż bardzo och wszystkich polubiłam. W szczególności Mossmana. I za każdym razem, gdy w książce pojawiało się jego imię, wiedziałam, że Jensen znowu mnie zaskoczy. I zapewnie pozytywnie. Przyjemnie było powrócić do bohaterów tej trylogii. Wraz z nimi przeżyłam wzloty i upadki w poprzednich tomach i zdążyłam już się z nimi zżyć. I pomimo, że jest już to trzeci tom i człowiek sądzi, że autor niczym już nie zaskoczy, to wyciąga on Asa z rękawa i mamy Buum. I pomimo tego wszystkiego przez książkę dosłownie się płynie. Człowiek zupełnie nie odczuwa tego, że to kryminał i, że są tutaj poruszane naprawdę poważne tematy. Przyjemny styl pisania autora sprawia, że pomimo swojej objętości, ponad 550 stron, przeczytałam ją w jeden wieczór. Nie sposób było się od niej oderwać. Za każdym razem, gdy miałam już ją odkładać, mówiłam sobie: jeszcze jeden rozdział. I naprawdę rano wyglądałam tak. Zakończenie jest takie jak powinno być. Wszystko zostało zakończone tak jak powinno. Żaden szczegół, o którym autor wcześniej pisał nie został pominięty. Wszystko się wyjaśniło i nie zostało to zrobione na hop siup. Jensen sobie wszystko dokładnie rozplanował i widać, że konsekwentnie się tego trzymał. Podsumowując. Ten mroczny i skandynawski klimat od którego nie raz poczułam ciarki na plecach wciągnie was do tego stopnia, że na sam koniec będzie żałowali, iż to już koniec. Że nie ma dalszych tomów opisujących Oxena i jego walkę z systemem. Jens Henrik Jensen stworzył trylogię, którą moim zdaniem, każdy fan kryminałów powinien przeczytać, ponieważ jest to kawał dobrej lektury z której autor powinien być dumny. Nadal uważam, że z tej trylogii byłby naprawdę dobry film.

10. Recenzja: rudarecenzuje.blogspot.co.uk Ewelina Olszewska

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Sytuacja Oxena bardzo się skomplikowała. Mężczyzna, nie chcąc uciekać do końca życia, staje do nierównej walki. Czym Oxen zaskoczy czytelnika? I w jaki sposób zostanie zaskoczony on sam? Przyznam szczerze, że nieco tej lektury się obawiałam, jak to często bywa w przypadku książek wieńczących daną serię. Poprzednie części wywarły na mnie duże wrażenie, w związku z czym liczyłam na jeszcze więcej- wrażeń, niespodzianek, przygód i mroku. I liczyłam także na osobę Oxena, który kojarzy mi się szczególnie pozytywnie za sprawą pewnego podobieństwa do jednego z moich ulubionych bohaterów literackich (Jack Reacher z książek Lee Childa). „Zamrożone płomienie” rozwijają się dość powoli. Nie można jednak mieć o to do autora pretensji, bowiem w ten sposób buduje on nastrój oraz pogłębia napięcie. Akcja rozwija się spokojnie, jednak ciężko oprzeć się wrażeniu, że to tylko cisza przed burzą, a najgorsze i najciekawsze dopiero nadejdzie. Zarówno najnowsza książka Jensena, jak i jej poprzedniczki, robi wrażenie swą objętością. Podczas lektury, ciesząc się opisywaną historią, doceniamy, że autor tych stron sobie nie żałował. Jensen przyzwyczaił mnie już do tego, że przygody Oxena zaskakują nieprzewidywalnością i niebanalnością. Choć mogłoby się wydawać, że autor nie będzie w stanie już więcej zaszokować czytelnika, to kolejne zwroty akcji oraz zmiany fabularne sprawiają, że znów rozdziawiamy buzię. Widać, że Jensen przygotował się do pisania tej opowieści, znajdując miejsce dla każdego, nawet najdrobniejszego szczegółu. Dzięki temu całość wydaje się kompletna, dopracowana i wartościowa. Przyjemnie jest powrócić do znajomych bohaterów. Spotykając się z nimi po raz trzeci, czułam, że faktycznie zdążyłam już ich nieźle poznać, a wszystko, co ich spotkało, mocno nas połączyło. Duże znaczenie ma w tym miejscu bez wątpienia fakt, że postacie stworzone przez Jensena zostały znakomicie zbudowane i wykreowane w taki sposób, by wywołać emocje. Za tymi bohaterami kryją się konkretne historie, które poznajemy na stronach powieści- historie, które ich ukształtowały i wpłynęły na podejmowane przez nich decyzje. Seria napisana przez Jensena stanowi przyjemne połączenie sensacyjnej historii, z kryminalnymi watkami i politycznym tłem. Taka mieszanka mogła okazać się wybuchowa i rzeczywiście taka była, ale w bardzo pozytywny sposób. Lubię książki, w których wiele się dzieje, różne gatunki są mieszane, autor bazuje na wyobraźni i uzupełnia ją znakomitym stylem. W żadnej części tego nie zabrakło. „Zamrożone płomienie” to nie tylko rozwój akcji i następne niespodzianki. To także uzupełnienie dla rozpoczętych wcześniej wątków i odpowiedzi na pojawiające się w głowach czytelników pytania. To bardzo dobre, dające do myślenia i zaskakujące zakończenie. Świetny finał.

11. Recenzja: OKryminałach

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Powieść Zamrożone płomienie wieńczy trylogię Oxen. Jens Henrik Jensen w końcu zachwyca, oddając w ręce czytelników książkę, której nie sposób coś zarzucić. Finałowa część serii to opowieść, która zamyka historię, czyniąc to w sposób spektakularny. Pokładałem w niej spore nadzieje i się nie zawiodłem. Niels Oxen, były żołnierz duńskich sił specjalnych, zdołał ujść z życiem. Uznany za zmarłego odzyskuje siły na wyspie Klöverön. Jego zaginięcie u wybrzeży Szwecji wprowadziło spokój w Danehofie, skazując jednocześnie jego wiernych towarzyszy w nierównej walce z tajną organizacją na życiową porażkę. Ta najbardziej dotkliwa stała się udziałem Margrethe Franck. Pewnego dnia Oxen porzuca spokojną egzystencję w cieniu, z dala od ludzi, postanawiając odzyskać dobre imię. Wyrusza na wojnę z niewidzialnym wrogiem, a u jego boku stają inni przegrani – Margrethe Franck, Alex Mosman i Christian Sonne – którzy nie maja nic do stracenia. Oxen porusza się jak zjawa pośród demonów własnej przeszłości, klucząc w niepewności teraźniejszości. Główny bohater Jensa Henrika Jensena zderza się ze ścianą, za którą kryje się labirynt, do którego chce wejść. Tylko jeśli mu się to uda, będzie w stanie stawić czoła wrogom, najpotężniejszym ludziom w Danii, tworzącym Danehof, oczyścić się z ciążących na nim zarzutów i odzyskać kontrolę nad własnym życiem. Finałowa część trylogii Oxen to powieść, która wyjaśnia i domyka wszystkie wcześniejsze wątki. Zamrożone płomienie wynagradzają cierpliwość, którą czytelnik wykazywał się podczas lektury dwóch poprzednich tomów. Ostania książka cyklu dostarcza wiele czytelniczej frajdy, czyniąc – zachowując odpowiednie proporcje – zasadnymi, wzbudzające wcześniej niedowierzanie i uśmiech, porównania do Millennium. Zamrożone płomienie to powieść, w której autor wie, co i jak chce opowiedzieć. Książka, której blisko sześćset stron ciąży w ręce, nie przytłacza. Wręcz przeciwnie, od pierwszych kart wciąga czytelnika w wir wydarzeń, nie zostawiając miejsca na nudę i znużenie bądź zniechęcenie. Jens Henrik Jensen wreszcie napisał książkę, w której nic mi nie przeszkadzało. Od samego początku trylogii można było poczuć, że autor wymyślił nietuzinkową intrygę i charakterystycznego bohatera, jednak dwie pierwsze powieści obarczone były mankamentami, o których już wspominałem i – co szczególnie cieszy – przy okazji recenzowania trzeciej części wspominać więcej nie muszę. Finałowa powieść cyklu pozbawiona jest wad, które ciążyły wcześniej. Od samego początku porywa, trzymając w napięciu do samego końca, a pisarz pewnie prowadzi czytelnika przez kolejne rozdziały. Kończąc recenzję, wspomnę jeszcze o tym, co uświadomiłem sobie dopiero po przeczytaniu książki. Jedyne, co się w trzeciej części trylogii Oxen nie broni, to tytuł. Może czytałem powieść zbyt szybko, z niewystarczającą uwagą, może coś przeoczyłem, ale dalej nie wiem, do czego odnoszą się tytułowe zmrożone płomienie. Nie zmienia to wszakże faktu, że finałowa część serii okazała się bezwzględnie najlepszą z cyklu. Nawet z niezrozumiałym – choć efektownym – dla mnie tytułem.

12. Recenzja: W szponach literek martucha180

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Osaczony Oxen musi uciekać. Materiały, które zapewniały mu bezpieczeństwo, stały się bezużyteczne. Gdy prawie udało mu się wydostać z kraju, został namierzony, a łódź, którą płynął, zatopiono. Wszystko wskazywało na to, że zginął, ale ciała nie znaleziono... Tymczasem mężczyzna przeżył i powoli odzyskiwał siły. Jego sytuacja stała się jednak beznadziejna. Nie chciał uciekać i ukrywać się do końca swoich dni, musiał stanąć do walki. Oskarżono go o zbrodnię, której nie popełnił, a prawdziwi mordercy, okrutni, bezwzględni i niemal wszechwładni, pozostawali na wolności. U jego boku znów staje Margrethe Franck. Wcześniej i dla niej walka z Danehofem skończyła się katastrofą. Oboje desperacko potrzebują sojuszników w tej nierównej wojnie. Znaleźli się w sytuacji bez wyjścia. Jeśli chcą przetrwać i żyć godnie i z honorem, muszą stawić czoła wrogowi, którego nie widać. Czy Oxen i Franck doprowadzą do ukarania prawdziwych sprawców przerażających morderstw? Czy uda im się pokonać tajną sieć ludzi władzy i odzyskać dobre imię? Ostatnia część duńskiej trylogii Oxen Jensa Henrika Jensena Zamrożone płomienie będzie miała premierę 31 lipca. To historia najlepszego żołnierza duńskich sił specjalnych, który pewnego razu wszedł na cudzą ziemię i wdepnął w bagno. To jest Danehof, drugie zgromadzenie w tym roku. (s. 22) Tajna, elitarna organizacja rodem ze średniowiecza od kilku wieków działa w podziemiu. I to skutecznie. Władza to potężna broń, dlatego Danehof ma swoich ludzi oddanych sprawie na najważniejszych stanowiskach w kraju. Ludzi, którzy z ukrycia koordynują i wpływają na procesy decyzyjne, działając „na rzecz szeroko pojętego dobra Duńczyków i duńskiej racji stanu”. Krąg ludzi zobowiązanych przysięgą milczenia decyduje o życiu i śmierci innych z pomocą wyszkolonych najemników. Ale ma także oczy i uszy dookoła głowy. To Danehof spowodował, że Axel Mossman, szef PET, odszedł na wcześniejszą emeryturę, jego pracownica Margrethe Franck i jego siostrzeniec Christian Sonne stracili pracę, a Niels Oxen od pół roku uchodził za zmarłego. Co to znaczy zadrzeć z mroczną sferą władzy? Kto jest jej mózgiem? Ruszał na wojnę. Znowu. Wojnę, która była wyłącznie jego. Przeciwko niewidzialnemu wrogowi. (s. 67) Oxen ma niebywałe szczęście i kilka żyć jak kot. Wraca do Danii, bo ma dość oglądania się za siebie i chce rehabilitacji. Jednak sam nie da rady, poza tym… nie żyje. Prosi o pomoc Margrethe w oczyszczeniu swego nazwiska. Dawna buntowniczka „przywdziała pospolite barwy” i walczyła co dzień o przetrwanie, ale hartu ducha nie straciła. Z jednej strony oboje stracili zbyt wiele, by żyć ze spuszczoną gardą, choć z drugiej zdają sobie sprawę, jak bardzo niebezpieczny jest ich niewidzialny przeciwnik. Udają się z propozycją do Mossmana. Sojusz zostaje zawarty, a Oxen staje się w nim „jednoosobową grupą operacyjną. The black knight in shining armour, powstałym z martwych”. (s. 171) Postawiliśmy na szali wszystko, ale wciąż nieskończenie trudno jest zrobić wyrwę w murze wokół Danehofu. (s. 222) Trzech muszkieterów powoli drąży skałę. Z czasem ich grono się powiększa. Razem są mocniejsi. W pracy wywiadowczej przydają się ich wszelkie zdolności, analityczne umysły, spostrzegawczość, umiejętność czytania mowy ciała, przenikliwość, spryt i znajomości oraz przysługi do odebrania. Do tego Mossman ma niebywałą zdolność rozpoznawania sytuacji, w których pozory mylą. Z ukrycia rozgrywają najtrudniejszą partię szachów na różnych polach, zawierając sojusze, zdobywają informacje i gromadzą fakty, najlepiej w wersji udokumentowanej. Tylko w twardą dokumentację uwierzą ci, którzy mogliby się rozprawić z tajną organizacją. Czwórka przyjaciół niby jest blisko Danehofu, a jednak wciąż daleko. Nie zdają sobie oni sprawy, co przyniesie przyszłość, ani dokąd ich zaprowadzi. A ta zaskoczy, także czytelnika. Władza nie ma terminu przydatności. (s. 520) A „stołek” nie jest dany raz na zawsze. Dyrektorem/szefem/prezesem/ministrem etc. się bywa, a nie jest. Nigdy też nie wiadomo, czy ktoś „bliski” nie zechce pozbawić kogoś urzędu dla siebie czy w imię wyższych celów. Władza to potężna broń. Gdy ścierają się wielkie interesy, ludzie stojący u władzy nie odpuszczają, nie zważając przy tym na ofiary w ludziach i poniesione koszty finansowe. Dla nich liczy się zrealizowanie celu. Prawda miewa różne oblicza, niektórzy bohaterowie mają do niej nonszalancki stosunek. W tym tomie serii odkrycie kilku prawd jest niezwykle bolesne i ze wszech miar zaskakujące. Ale to świadczy też o tym, że ktoś wcześniej miał powód, by manipulować faktami i ludźmi. Kto kogo przechytrzy? Kto okaże się lepszym mózgiem operacji? W tym tomie jest mniej spektakularnych akcji niż w poprzednich, tym bardziej z użyciem broni. Są inne sposoby eliminowania przeciwników. Zagmatwana fabuła to głównie rozgrywka umysłowa odbywająca się w trakcie analizowania dokumentów, narad, na spotkaniach w gabinetach, piwnicach, tajnych miejscach, w trakcie wizyt. Trzeba umieć pociągać za sznurki. „Realizacje” różnych decyzji to nieprzewidziane zwroty akcji. Stale wyczuwalne jest napięcie. Często czytelnik zostaje zawieszony w próżni na koniec rozdziału. Wielowątkowość i wielopłaszczyznowość gwarantują dłuższą przyjemność czytania i rozwiązywania zagadki Danehofu i kilku innych. Dźwigasz ze sobą spory bagaż, przyjacielu. (s. 41) Zamrożone płomienie J. H. Jensena to połączenie thrillera politycznego, kryminału i dramatu i bardzo dobre zakończenie serii Oxen, osadzonej we współczesnych realiach Danii. Polityka i ludzie władzy kontra PET i najlepszy weteran wojenny ze stresem pourazowym i najwyższym odznaczeniem za odwagę. Dobra lekcja, do czego może doprowadzić żądza władzy i brak skrupułów, choćby w sferze fikcji literackiej.

13. Recenzja: Zaczytana Historyczka

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    O tym, że wrócę szybko do Oxena już Wam mówiłam przy recenzji pierwszego tomu. Jednak mimo, że zawsze szybko czytam, sama siebie zaskoczyłam, jak dosłownie połknęłam w parę godzin drugi tom. Jest to z pewnością jedna z najlepszych serii thrillerów skandynawskich, jakie miałam okazję czytać. W noc sylwestrową , gdzieś w Jutlandii, Niels Oxen szykuje się do spania w starej szopie. Nagle spostrzega, że ktoś próbuje się włamać do domu na przeciwko. Mężczyzna decyduje się przeszkodzić włamywaczom, których zaskoczyła już sama obecność właściciela. W ostatniej chwili były żołnierz duńskich sił specjalnych ratuje Rybaka i przegania złodziei, wcześniej jednak zabiera im dokumenty. W dowodzie wdzięczności Rybak proponuje mu opiekę, jednak spokój zostaje wkrótce zagłuszony, bowiem polowanie na Oxena trwa dalej... Ten thriller jest tak fantastycznie skonstruowany, że nie można się od niego oderwać. Mam nadzieję, że seria zostanie zekranizowana, bowiem może z tego wyjść naprawdę świetna hollywoodzka produkcja na miarę Bonda czy Mission Impossible. Jeśli lubicie te klimaty koniecznie sięgnijcie po Oxena. Polecam Wam tę trylogię na wakacje. Jest to idealna propozycja na urlop, a także na jesienne i zimowe wieczory, które niestety nieubłagalnie się zbliżają. Gwarantuję, że łatwo od książki nie odejdziecie!

14. Recenzja: Lubimy Czytać agataczytaksiazki

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Ostatni tom trylogii Oxena przynosi ostateczną rozgrywkę z Danehofem, który z ukrycia rozdaje karty w duńskiej polityce. Podobnie jak w dwóch poprzednich częściach serii, akcja rozwija się stosunkowo powoli, a wstęp wydawać się może lekko rozwleczony. Gdy już przebrniemy przez pierwsze strony, otrzymujemy niesamowitą sensację polityczną, choć tym razem nie znajdziemy w niej niesamowitych pościgów. Bohaterowie mają świadomość, że to ich ostatnia szansa, więc tym razem starają się skrupulatnie wszystko zaplanować, co nie przeszkadza niektórym z nich we wplataniu w ten plan własnej rozgrywki - dzięki temu nie tylko nie mamy pewności co do intencji niektórych bohaterów, ale też otrzymujemy kilka ciekawych i niespodziewanych zwrotów akcji. Znajdziemy tu wszystko to, co znamy z poprzednich tomów - mroczną atmosferę i przyjemnie niepokojący klimat. Książka zdecydowanie trzyma w napięciu i stanowi świetne zakończenie rewelacyjnej serii.

15. Recenzja: Lubimy Czytać kinga

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    „Zamrożone płomienie” to bardzo udane zwieńczenie naprawdę świetnej trylogii. Jest w powieściach Jensena wszystko, co potrzeba, by dostarczyć rozrywki i dreszczyku emocji na wysokim poziomie. Dynamiczna akcja, mroczne sekrety, nieprzeciętni bohaterowie i pozorny „chaos” (im dalej w głąb tej historii, tym więcej powiązań czytelnik będzie dostrzegał) oraz spektakularny finał. Pozostaje czekać na kolejny projekt autora, bo niewątpliwie zna się na rzeczy.

16. Recenzja: Lubimy Czytać Aneta

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    W trylogii o najwyżej odznaczonym duńskim żołnierzu Oxenie zakochałam się od razu - i cieszę się, że na ostatnią część nie trzeba było czekać tak długo. Uwielbiam sposób, w jaki autor wodzi czytelnika za nos. Tutaj nic nie można brać za pewnik, zwroty akcji są porywające, nic nie dzieje się tak, jak moglibyście początkowo zakładać. Z łatwością można zanurzyć się znowu w tę historię i przypomnieć sobie wcześniejsze wydarzenia czy postacie dzięki retrospekcjom bohaterów. Oxen, Franck i Mossmann są tak barwnymi postaciami, że nie sposób ich nie polubić. W tej części próbują się odnaleźć w zupełnie innych rolach, upokorzeni przez ludzi władzy związanych z podziemną organizacją Danehof, pozbawieni swojej pozycji społecznej i godności - jednak jest to kwestią czasu, zanim znowu połączą swe siły i żądni zemsty włożą kij w mrowisko. Finał będzie zaskakujący :-) Polecam gorąco!

17. Recenzja: Subiektywnie o książkach

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Czy znacie cykl "Oxen"? Całkiem niedawno pojawił się jego trzeci tom pt. "Zamrożone płomienie", czyli ostatnia część historii Nielsa Oxena, byłego żołnierza duńskich sił specjalnych, opowiadającej o walce z Danehofem. Osaczony Oxen musi uciekać. Materiały, które zapewniały mu bezpieczeństwo, stały się bezużyteczne. Gdy prawie udało mu się wydostać z kraju, został namierzony, a łódź, którą płynął, zatopiono. Wszystko wskazywało na to, że zginął, ale ciała nie znaleziono... Tymczasem mężczyzna przeżył i powoli odzyskiwał siły. Jego sytuacja stała się jednak beznadziejna. Nie chciał uciekać i ukrywać się do końca swoich dni, musiał stanąć do walki. Oskarżono go o zbrodnię, której nie popełnił, a prawdziwi mordercy, okrutni, bezwzględni i niemal wszechwładni, pozostawali na wolności. U jego boku znów staje Margrethe Franck. Wcześniej i dla niej walka z Danehofem skończyła się katastrofą. Oboje desperacko potrzebują sojuszników w tej nierównej wojnie. Znaleźli się w sytuacji bez wyjścia. Jeśli chcą przetrwać i żyć godnie i z honorem, muszą stawić czoła wrogowi, którego nie widać. Czy Oxen i Franck doprowadzą do ukarania prawdziwych sprawców przerażających morderstw? Czy uda im się pokonać tajną sieć ludzi władzy i odzyskać dobre imię?

18. Recenzja: Instagram.com/motheroftworeads Edyta Giersz

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    „-Nie wyjdziesz z tego żywy, Oxen. Odpuść. - Sama doskonale to podsumowałaś. Mój płomień został zamrożony. Żyję – ale nie ma we mnie życia. Nie mogę się zbliżyć do Magnusa. Wiem, że gdy tylko wyjdę z ukrycia, rozpocznie się pościg. Ale nie mam wyboru.” Nielx Oxen ma już dosyć uciekania i ukrywania się. Został oskarżony o zbrodnię, której nie popełnił, dlatego chce stanąć do walki i wskazania prawdziwych sprawców. Jako, że wszyscy są przekonani, że Oxen zginął na łodzi, ma niewielką przewagę nad członkami Danehofu. Oxen jak zwykle może liczyć na pomoc Margrethe Franck. Tylko czy w tej nierównej walce będą w stanie odnieść zwycięstwo? „Zamrożone płomienie” to trzeci i zarazem ostatni tom kończący serię. Choć nigdy nie przepadałam za książkami, w których fabuła skupiać się będzie w dużym stopniu koło polityki, poprzednie części niesamowicie mnie wciągnęły, dlatego nie mogłam się już doczekać tej książki. Przyznam szczerze, że kiedy miałam ją już w rękach, trochę się przeraziłam objętością, bo tak jak to miało miejsce w poprzednich tomach, tak i tutaj akcja rozwija się dosyć powoli, przez co bałam się, że będzie tutaj mnóstwo niepotrzebnych opisów, które mnie zniechęcą do przeczytania książki do końca. Całe szczęście, nic takiego miejsca nie miało. Nawet mi o tego, że akcja rozwija się powoli, autor doskonale wprowadza nastrój i pozwala przygotować się na to, co w końcu nastąpi. Nie brakuje niespodzianek, zwrotów akcji, tajemnic, bohaterowie są naprawdę dobrze dopracowani, a całość niesamowicie trzyma w napięciu. To wszystko sprawiło, że autor bardzo umiejętnie zakończył tę serię, wszystkie luźne wątki które pojawiały się we wszystkich częściach połączyły się w całość, dzięki czemu nie było problemu żeby wszystko zrozumieć i znaleźć brakujące elementy układanki. Z pewnością w przyszłości sięgnę po inne książki Jensena.

19. Recenzja: https://czytajodlewej.wordpress.com

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    o trzecia część serii z Nielsem Oxenem, byłym żołnierzem duńskich sił specjalnych, który zmaga się ze stresem pourazowym, swoim życiem osobistym, a dodatkowo w poprzednich dwóch częściach został uwikłany w bardzo podstępną i niebezpieczną, nie tylko dla niego, sprawę. To świetna książka sensacyjna autorstwa Jensa Henrika Jensena, duńskiego dziennikarza i pisarza. Czytało mi się genialnie, podobnie jak poprzednie dwie części cyklu. Mamy tu głównie pogoń z czasem, walkę z potężną i tajemniczą organizacją Dagenhof, która trzyma za sznurki całą Danię i skrzętnie ukrywa swoje zamiary, zbrodnie i przekręty, nie wyjawiając swoich przywódców i członków, przez co potrafi zmanipulować dosłownie każdego, oraz świetnie wykreowane postacie. Na okładkowym skrzydełku wyczytałam, że wykupiono prawa do adaptacji cyklu Oxen przez agencję, która wyprodukowała filmy z serii „Millenium” Larssona, czy też te o Kurcie Walanderze, Mankella. No bardzo mnie to cieszy, bo chętnie obejrzałabym filmy na podstawie tych trzech części. Ze strony facebookowej pisarza wiem natomiast, że powstaje już piąta część z cyklu o Oxenie, więc cieszę się ogromnie, że to nie koniec. Oby tylko kolejne części zostały szybko przetłumaczone i wydane w Polsce. Po lekturze drugiej części nie wiedziałam, czy Oxen przeżył ucieczkę. Nie było to zbyt jasne, natomiast logicznym jest, że skoro powstała część trzecia, to znaczy, że główny bohater istnieje (sorry za spojler). Teraz musi oczyścić się z zarzutów, jakie na nim spoczęły, musi przestać uciekać, ukrywać się i wreszcie żyć jak normalny, wolny człowiek. Został wrobiony w morderstwo staruszka – rybaka, u którego długo się ukrywał, a którego tak naprawdę zamordowali ludzie wynajęci przez wspomnianą już, tajemniczą organizację Dagenhof. Oxen musi najpierw znaleźć prawdziwych oprawców, by zrzucić z siebie oskarżenie. W tym samym czasie w Danii znalezione zostają zwłoki Krestena Hildmanda, jednego z przedstawicieli duńskiej finansjery a także świadka koronnego w pewnym ważnym procesie. Samobójstwo czy niekoniecznie? Jak ważna będzie ta sprawa w dalszych działaniach Oxena? Znana z poprzednich części agentka PET – Margrethe Franck, już nie jest agentką PET i pracuje w hotelu na zmywaku, dorabiając sobie dodatkowo na kasie w Netto. O co chodzi? Dlaczego nie pracuje już dla duńskich służb specjalnych odpowiedzialnych m.in. za kontrwywiad i bezpieczeństwo wewnętrzne, zresztą podobnie jak jej wcześniejszy przełożony Axel Mossman? „Czasem myślę sobie, wiesz, że my wszyscy mamy w sobie coś w rodzaju płomienia. Ten płomień to życie, właśnie. I kiedy on zgaśnie, to bach – i cię nie ma. Umierasz, po prostu. Tak jest i tak być powinno. Ale mój płomień został nie tylko zgaszony – on został zamrożony. Jestem żywym trupem”. Oxen dla wszystkich oficjalnie umarł. Jedni się z tego cieszą, inni go wspominają. Szczególnie jego odwagę i dokonania w służbach specjalnych. Kiedy jednak Margrethe i Axel dowiedzą się, że Oxen jednak żyje i zobaczą go na własne oczy, zmieni to ich życie. Stagnacja i marazm odejdą w siną dal, a powrócą siła, zapał i spryt, które tylko czekały, by znów wziąć się do roboty i działać. Będą mieć ręce i umysły pełne roboty, bo Dagenhof zacznie ostro kombinować. No i tu dopiero zacznie się niebezpieczna gra. Kto wygra? Podobało mi się w tej części wszystko. Dodatkowo, poprzez działania Dagenhofu, jest tu dużo odniesień do sytuacji Danii, jako państwa. Znalazłam nawet odniesienie do ostatniej książki, jaką czytałam: „Strzały w Kopenhadze„ Niklasa Orreniusa. Mossman mówi: „A my, Oxen, jesteśmy narodem uzależnionym od poczucia bezpieczeństwa. Nadal pielęgnujemy w sercu wizję policjanta, który wstrzymuje ruch na jezdni, by kacza rodzina mogła bezpiecznie przejść na drugą stronę. Lubimy myśleć, że Kopenhaga jest wolny, beztroskim miastem cyklistów. Lubimy wierzyć, ze ludki w futrzanych czapach strzegą naszej królowej i naszej demokracji. Dammit, to wszystko iluzja! Rzecz w tym, że jesteśmy wrażliwym społeczeństwem i przez to łatwym łupem. Przekonaliśmy się o tym, gdy tamten szaleniec zaatakował centrum kultury i synagogę w stolicy. A to był tylko jeden człowiek, nie żaden skoordynowany atak… Mimo to, w takiej sytuacji natychmiast paraliżuje nas strach. I potem długo nie możemy się otrząsnąć. mamy pozwolić, by ten strach się rozszerzył?” Bardzo dobra lektura. Jeśli lubicie sensację w połączeniu z kryminało-thrillerem, czy jak to w ogóle nazwać (nie znam się na gatunkach) – to ogromnie polecam całą serię.

20. Recenzja: http://dajprzeczytac.blogspot.com Kinga Młynarska

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    W „Zamrożonych płomieniach” Niels Oxen powraca po raz trzeci. I ostatni. To już finałowa część znakomitej trylogii Jensa Henrika Jensena. Przygodę z byłym żołnierzem duńskich służb specjalnych rozpoczęliśmy od „Zanim zawisły psy”, gdzie poznaliśmy tę fascynującą postać. Komandos o ponadprzeciętnych zdolnościach, wybitnie wyszkolonego, ale niezwykle udręczonego. Zespół stresu pourazowego sprawił, że Niels stał się odludkiem, szukającym wytchnienia w głębi leśnego kompleksu Rold Skov. Szybko okazało się, że znalazł się w najgorszym miejscu o najgorszej porze – mimowolnie został wplątany w sieć intryg i zbrodni, za którymi stała tajemnicza grupa. W drugiej części ("Mroczni ludzie") Oxen, towarzysząca mu agentka Policyjnej Służby Wywiadowczej, Margrethe Franck oraz szef PET, Axel Mossman ze swoim bratankiem, biorą byka za rogi i stawiają czoła tajnej organizacji, Danehofowi. O jej istnieniu mało kto wie, krąży za to wiele legend. Wniknięcie w jej struktury graniczy z cudem, a stawianie się im to czyste szaleństwo. Ludzie Danehofu oraz wyszkoleni najemnicy to bezlitośni oprawcy – gdy istnieje ryzyko, bez mrugnięcia okiem skutecznie się go pozbywają. Przekonała się o tym bardzo boleśnie grupa naszych bohaterów, których akcja okazała się kompletnym fiaskiem, a jej największą ofiarą został Niels (uznany za zmarłego). Z konsekwencjami tej nieudanej sprawy postacie będą się mierzyć w ostatnim tomie. Bohaterowie zostają pozbawieni niemal wszystkiego – pracy, stanowisk, możliwości godziwego zarobku, nieustannie są inwigilowani. Szczególnie dotkliwe reperkusje dotknęły Franck. Kobieta żyje na granicy nędzy, służby pilnie strzegą, by jej życie było piekłem na ziemi. Jej twardy charakter sprawia, że jakoś sobie radzi i w takich warunkach, choć coraz częściej zastanawia się czy taka egzystencja w ogóle ma sens. Gdy na jej drodze staje Oxen, kobieta nie może uwierzyć, że żołnierz przetrwał przygotowaną na niego zasadzkę. Niels za wszelką cenę chce oczyścić swoje imię i ujawnić prawdę o Danehofie. Margrethe nie waha się ani chwili. Oboje szukają wsparcia u byłego szefa. Mossman, choć początkowy sceptyczny, przystępuje do kolejnego szalonego planu. Pomagają im ostatni wierni przyjaciele. W świecie powieściowym Jensena wszyscy muszą być niezwykle czujni. Tu nie można pozwolić sobie nawet na moment słabości. A utrzymanie nieustannej koncentracji wcale nie jest takie łatwe. Co więcej, nigdy nie wiadomo skąd nadciągnie zagrożenie i jaką będzie miało postać – wróg nie ma ograniczenia wiekowego. Mało tego, tu nie można ufać nikomu, nigdy nie wiadomo bowiem, czy twój najlepszy przyjaciel nie działa na dwóch frontach. Zaufanie często prowadzi do zguby. W tym tomie będziemy uczestniczyć w krucjacie Oxena, szalonej akcji grupy życiowych wyrzutków w walce z potężną siłą, trzymającą w rękach władzę w całym kraju. Zajrzymy też do wnętrza Danehofu, prześledzimy mroczne plany tej organizacji i poznamy metody ich działania. Będziemy świadkami działania wielkiej machiny, w której mnóstwo układów i układzików, płynnej pracy trybów, ale i niespodziewanych awarii. Bo przecież najbardziej interesujące jest to, co nielegalne, niebezpieczne i podejrzane, prawda? Podoba mi się sposób, w jaki autor wraca do informacji z poprzednich tomów – przypomina nam najważniejsze sprawy, ale zawsze robi to z jakimś pomysłem, jakby mimochodem, idealnie wpisując je w naturalny tok narracji. Dużym walorem jest też tu trzymanie pewnych kwestii w zanadrzu. Jensen nie wyciąga na stół od razu czterech asów. On stopniowo, gdzieś podrzuci trop, coś zasugeruje, ale powoli będzie zdradzał wszystkie niespodzianki, które nas tu spotkają. „Zamrożone płomienie” to bardzo udane zwieńczenie naprawdę świetnej trylogii. Jest w powieściach Jensena wszystko, co potrzeba, by dostarczyć rozrywki i dreszczyku emocji na wysokim poziomie. Dynamiczna akcja, mroczne sekrety, nieprzeciętni bohaterowie i pozorny „chaos” (im dalej w głąb tej historii, tym więcej powiązań czytelnik będzie dostrzegał) oraz spektakularny finał. Pozostaje czekać na kolejny projekt autora, bo niewątpliwie zna się na rzeczy.

21. Recenzja: Agataczytaksiazki.pl Agata Piekalska; 2019-07-04

    Recenzja dotyczy produktu: ksiązka drukowana

    Czy recenzja była pomocna:

     TAK  (0)  NIE  (0)

    Oxen podbił moje serce kilka miesięcy temu i z niecierpliwością czekałam na ostatni tom trylogii Jensena. “Zamrożone płomienie” będą miały premierę już wkrótce, a na podstawie dwóch dotychczasowych tomów śmiało mogę powiedzieć, że jest to jedna z najlepszych skandynawskich serii, jakie miałam okazję czytać. Czy podtrzymuję tę opinię po przeczytaniu ostatniej części trylogii? Oxen miał szczęście w nieszczęściu – łódź, którą płynął, została zatopiona, ale nigdy nie odnaleziono jego ciała, więc wszyscy myślą, że były żołnierz duńskich sił specjalnych jest martwy. Nielsowi jakimś cudem udaje się przeżyć i powoli odzyskuje siły, by podjąć ostatnią próbę walki z ludźmi, którzy dzierżą w Danii władzę absolutną – członkami Danehofu. U jego boku ponownie staje Margrethe Franck wraz ze swoim byłym już szefem, a cel jest tylko jeden – zniszczenie wroga, którego tożsamości tak naprawdę nie znają. Akcja powieści rozwija się dość powoli, głównie dlatego, że każdy z naszych bohaterów znajduje się w sytuacji bez wyjścia – Oxen został uznany za zmarłego, a Danehof zrobił wszystko, by jego towarzysze upadli na dno. Fascynujący finał drugiego tomu spowodował ogromne zmiany w życiu nie tylko Oxena, ale również Margrethe i Alexa Mossmana, więc musimy na nowo wdrożyć się w ich sytuację. Jeśli czytaliście już dwa poprzednie tomy, wiecie pewnie doskonale, że znakiem rozpoznawczym tej serii jest powolne, można by nawet uznać, że nieco nudne rozpoczęcie, biorąc pod uwagę, że książki Jensena opowiadają o walce z szarymi eminencjami duńskiej polityki. Jeśli zatem oczekujecie mocnego uderzenia już na pierwszych stronach, możecie być rozczarowani, ale gwarantuję Wam, że warto przebrnąć przez pierwsze rozdziały, by potem rozkoszować się kolejną polityczną rozgrywką. Ostateczna walka z Danehofem wymaga rozwagi i przemyślenia, więc tym razem nasi bohaterowie idą po rozum do głowy i postanawiają dużą część powieści zajmuje skrzętne zbieranie informacji, analiza zebranych dokumentów i skrupulatne planowanie akcji. Brzmi nudno? Cóż, mogę Wam tylko zdradzić, że nie wszystkie sytuacje można przewidzieć, a niektórzy członkowie zespołu walczącego z Danehofem postanawiają rozgrywać tę grę na swoich zasadach. “Zamrożone płomienie” to wszystko to, co czytelnicy znają z poprzednich tomów i wszystko to, za co pokochałam dwie pierwsze części trylogii – zimna, mroczna atmosfera i przyjemnie niepokojący klimat. Bohaterowie, których doskonale znamy są już wyraźnie zarysowani i po lekturze obu poprzednich książek możemy mniej więcej wiedzieć, czego się po nich spodziewać, choć nie oznacza to, że ich zachowania są zawsze jednoznaczne. Tego typu zabiegi tylko wzmagają czytelniczy apetyt, bo w pewnych sytuacjach aż do samego końca trudno jest ocenić, czy dany bohater jest tak właściwie dobrą postacią, czy należy go jednak zaliczyć do czarnych charakterów. Całość nadal utrzymana jest w klimacie sensacji politycznej, a dodatkowego smaczku dodaje świadomość, że to już ostateczna rozgrywka. Tym razem nie ma tu zapierających dech pościgów, ale i tak trudno jest się od tej powieści oderwać. Duża liczba niespodziewanych zwrotów akcji wciąga czytelnika w taktyczną grę, którego stawką jest nie tylko dobre imię oskarżonego o morderstwo Oxena, ale również życie jego i jego towarzyszy. Jeśli mieliście już okazję przeczytać dwa poprzednie tomy, koniecznie sięgnijcie po “Zamrożone płomienie”. To zdecydowanie najlepsza część tej trylogii. Jeśli zaś jeszcze nie mieliście okazji zapoznać się z historią Oxena, koniecznie musicie nadrobić czytelnicze zaległości.

więcej recenzji

ukryj recenzje