Winogrona czerwone

Ludzie spożywają winogrona od czasów neolitycznych. W 1996 roku w dzisiejszym północnym Iranie odkryto mające 7 000 lat naczynia na wino. Inne dowody wskazują na to, że w starożytności w Mezopotamii i Egipcie prowadzono winnice oraz umiano produkować wino. Greccy filozofowie podkreślali uzdrawiające właściwości samych winogron, jak i wina. Uprawianie winorośli i produkowanie wina w Chinach rozpoczęto w w drugim wieku, w czasie panowania dynastii Han, od importu gatunków z prowincji Ta-Yuan. Jednak już wcześniej dzikie "winogrona górskie", takie jak Vitis thunbergii, wykorzystywano do produkcji wina.

Europejscy znachorzy za pomocą soku z winogron próbowali leczyć choroby skóry i oczu. Inne historyczne zastosowania to wykorzystywanie liści do powstrzymywania krwawienia, bólu i hemoroidów. Niedojrzałe winogrona stosowano do leczenia bólu gardła, a rodzynki traktowano jako lek na gruźlicę, zaparcia i pragnienie. Dojrzałe winogrona miały leczyć raka, cholerę, ospę, wymioty, inwekcje skóry i oczu, a także choroby nerek i wątroby.