Uszy położone do tyłu, przyci¶nięte bardzo mocno do głowy
— odejdĽ, bo zaatakuję.
Uszy skierowane do przodu, spojrzenie spokojne — interesuję się
tym, co jest z przodu.
Uszy skierowane do tyłu — interesuję się tym, co jest z tyłu (np.
sapi±cym na moim grzbiecie jeĽdĽcem).
Uszy skierowane na boki lekko do tyłu, oczy nieco przymrużone
— chwila relaksu.
Uszy stercz±ce do góry i nieruchome, oczy wytrzeszczone,
głowa uniesiona do góry — boję się (a Ty masz ostatni± szansę
na uspokojenie konia, zanim popędzicie w losowo wybranym
kierunku!).
Koń mruga oczami — my¶lę!
Głowa i szyja:
Koń opuszcza głowę — chce przyjrzeć się dokładniej temu,
co znajduje się na dole, przed nim (możesz sprowokować takie
zachowanie, kucaj±c przed koniem).
Koń uderza głow± — dostałe¶ „z dyńki”, i wszystko jasne. Je¶li
nie przejmiesz inicjatywy, koń może atakować dalej. Przez
przejęcie inicjatywy nie mam na my¶li oddanie koniowi uderzenia,
ale np. krzyknięcie Nie wolno!.
Koń podnosi głowę wysoko — nie udaje żyrafy (choć przez chwilę
j± przypomina), ale jest przestraszony. Mów spokojnym głosem,
jedĽ, nie zmieniaj±c prędko¶ci — chyba że chcesz się przekonać,
dlaczego koń może uciec przed drapieżnikiem.
Koń odwraca głowę w drug± stronę — pamiętasz, co robiłe¶, gdy
mama karmiła Cię kaszk± z mlekiem, brukselk± lub szpinakiem?
Koń tak jak Ty pokazuje, że nie jest tym czym¶ zainteresowany (np.
zakładaniem ogłowia).
Koń kiwa głow± w poziomie lub w pionie — takie zajęcie wybrał
sobie dla zabicia czasu. Ten koń potrzebuje towarzystwa. Zajmij
się nim lub dostarcz mu rozrywki. Jeżeli masz co¶ do zrobienia (np.
czyszczenie ogłowia), zrób to przed jego boksem. I Tobie, i jemu
będzie weselej.