Definicja
  • n.instrument muzyczny z grupy idiofonów - instrymentów perkusyjnych. Rodzaj harmonii, oparty na stroikach przelotowych. Prąd powietrza, zagęszczonego przez ręcznie poruszany miech, wywołuje dźwięk, wprawiając w drganie stroik (źródłem dźwięku jest zatem drgająca blaszka, a nie słup powietrza - dlatego instrument perkusyjny, nie aerofon).
Rysunek