Definicja
- n.instrument muzyczny z grupy idiofonów -
instrymentów perkusyjnych. Rodzaj harmonii, oparty na
stroikach przelotowych. Prąd powietrza, zagęszczonego
przez ręcznie poruszany miech, wywołuje dźwięk, wprawiając
w drganie stroik (źródłem dźwięku jest zatem drgająca
blaszka, a nie słup powietrza - dlatego
instrument perkusyjny, nie aerofon).